Omnio? - Post - In The Woods...

These eyes, did I die behind these

Cold blue eyes?

Did I know where to go?

This light, eclipsed in a worn disguise

Did glow even though my cries were driven by

Those echoed lies No where to roam

Open my eyes, enlightened the child that

Whispered bardo omnio

Let me belong, eat my raw, stick me empty with

Your hungry claws-bring me light

Can you feel the tension burning?

The soundtrack of our lives

On an early April morning

May be able to re-define

The standards of this restless emptiness…

Carved out of velvet, draped in truth — to reach omnio

Let me be strong, let me draw all the lines

That fall upon the floor-bring me life

Let me feel electric tension

I am greater, taller and a thousand times smaller

From a ghost that told you where to go

To a piece of flesh that need to know

And as I turned my fragile skin -I reached omnio

I have gathered bricks throughout a lifetime

To build a house where I will live

The door is where I write these words

-the window where I forgive

Restlessly I searched the hallway

For the truth of yesterday

But changes cast their ugly shadows

-the basement is there host today

Is this the omnio

I have been searching for?

Deze ogen, ging ik dood achter deze?

Koude blauwe ogen?

Wist ik waar ik heen moest?

Dit licht, verduisterd in een versleten vermomming

Glinsterde ook al werd mijn gehuil verdreven

Die weergalmde leugens Geen waar te zwerven

Open mijn ogen, verlicht het kind dat

Fluisterde bardo omnio

Laat me erbij horen, eet mijn rauwe, plak me leeg met

Je hongerige klauwen - breng me licht

Voel je de spanning branden?

De soundtrack van ons leven

Op een vroege ochtend in april

Kan mogelijk opnieuw definiëren

De normen van deze rusteloze leegte...

Gesneden uit fluweel, gedrapeerd in de waarheid - om omnio te bereiken

Laat me sterk zijn, laat me alle lijnen tekenen

Die op de grond vallen - breng me leven

Laat me elektrische spanning voelen

Ik ben groter, groter en duizend keer kleiner

Van een geest die je vertelde waar je heen moest

Naar een stuk vlees dat moet weten

En toen ik mijn fragiele huid veranderde, bereikte ik omnio

Ik heb mijn hele leven stenen verzameld

Om een ​​huis te bouwen waar ik zal wonen

De deur is waar ik deze woorden schrijf

-het venster waar ik vergeef

Rusteloos zocht ik de gang af

Voor de waarheid van gisteren

Maar veranderingen werpen hun lelijke schaduwen

-de kelder is er vandaag gastheer

Is dit de omnio?

waarnaar ik heb gezocht?