Omnio? - Pre - In The Woods...

These eyes, do you hide behind these

Cold blue eyes?

I know I want to know

The light, driven by the pale blue skies

I go where to go

Despised, and driven by

These echoed eyes

I know where to go

A sign, written by

These tear stained eyes

I go do go

Blurred were my eyelines, hindering…

-to touch omnio

So let me belong, eat me raw

Stick me empty

With your hungry claws-bring me light

Can you feel the tension?

Set me free from this sleep

Leave me be to

Judge my own creation-bring me love

And as I burned my fragile skin

-touched omnio

All this can not go on anymore

These thorns

They tear me to pieces

The sign is given your sign is given

I am illusioned

Feed my lust and hunger-my addiction

The thought of a

Naked appearance facing

The rest of the world, left me in

Chaos-a prey without a common address

Drowning in salt water- can do

Nothing at all

I am left here begging for mercy…

In this room;

when I found images of

Poetry;

I lost my deed, my shelter and

My pain did they leave you

Unstained?

You may swallow all my precious lies

You may stay and you may follow me

Further down the thin and

Crumbling line

I bleed for my loss and hunger

-my addiction

Though the thought of a

Naked appearance

Leave in me the wonders and words

Can burdens relieve me from slumber

In unpleasant worlds?

Can the essence of bone regard me

Re-birth?

Deze ogen, verberg jij je achter deze?

Koude blauwe ogen?

Ik weet dat ik het wil weten

Het licht, aangedreven door de lichtblauwe luchten

ik ga waarheen

Veracht en gedreven door

Deze echode ogen

Ik weet waar ik heen moet

Een teken, geschreven door

Deze met tranen bevlekte ogen

ik ga doen ga

Wazig waren mijn ooglijnen, hinderend...

-omnio aanraken

Dus laat me erbij horen, eet me rauw op

Steek me leeg

Met je hongerige klauwen - breng me licht

Voel je de spanning?

Bevrijd me uit deze slaap

Laat me zijn

Beoordeel mijn eigen creatie - breng me liefde

En terwijl ik mijn kwetsbare huid verbrandde

-aangeraakte omnio

Dit kan allemaal niet meer

deze doornen

Ze scheuren me aan stukken

Het teken is gegeven uw teken is gegeven

Ik ben een illusie

Voed mijn lust en honger - mijn verslaving

De gedachte aan een

Naakt uiterlijk geconfronteerd

De rest van de wereld liet me binnen

Chaos - een prooi zonder een gemeenschappelijk adres

Verdrinken in zout water - dat kan!

Helemaal niets

Ik blijf hier smeken om genade...

In deze kamer;

toen ik afbeeldingen vond van

Poëzie;

Ik verloor mijn akte, mijn onderdak en

Mijn pijn hebben ze je verlaten

Onbevlekt?

Je mag al mijn kostbare leugens slikken

Je mag blijven en je mag mij volgen

Verder naar beneden de dunne en

afbrokkelende lijn

Ik bloed voor mijn verlies en honger

-mijn verslaving

Hoewel de gedachte aan een

Naakt uiterlijk

Laat in mij de wonderen en woorden achter

Kunnen lasten me uit mijn slaap verlossen?

In onaangename werelden?

Kan de essentie van bot mij beschouwen?

Wedergeboorte?