Баллада о реке Шэннон - Woodscream

Льёт рекою слезы дочь Лодана,

А беда ее в одном:

Красотою ей блистать дано,

Только никогда — умом.

— Если бы ключ Коннлы своей водой

Глупость Синенд исцелил… -

Будучи в сердцах, друид седой

Так над нею подшутил.

На ветру скрипят лещины,

Встали стражей у ручья,

Не ходи в то место, Синенд —

Незавидной будет доля твоя.

Под холмами шла она гротами —

Как ей мудрость обрести?

Шла лугами и болотами —

Где запретный ключ найти?

Одолела жажда Синенд,

Видит вдруг она ручей,

А вокруг шумят лещины:

— Ты нашла источник Коннлы — не пей!

Не послушалась богиня,

Но, не сделав и глотка,

Обратилась в реку Синенд…

Шэннон знает — участь мудрых горька.

De dochter van Lodan huilt,

En haar probleem is één ding:

Schoonheid wordt haar gegeven om te schitteren,

Alleen nooit - let wel.

- Als Connla's sleutel met zijn water

Domheid Sinend genezen ... -

In de harten is de druïde grijsharig

Dus maakte hij een grapje met haar.

Hazelaars kraken in de wind,

De bewakers stonden bij de stroom,

Ga niet naar die plek, Sinend -

Uw aandeel zal niet benijdenswaardig zijn.

Onder de heuvels liep ze in grotten -

Hoe kan ze wijsheid verkrijgen?

Ik liep door weiden en moerassen -

Waar kan ik de verboden sleutel vinden?

Sinends dorst heeft overwonnen,

Plots ziet ze een stroom,

En de hazelaars ritselen in het rond:

- Je hebt de bron van Connla gevonden - niet drinken!

De godin gehoorzaamde niet

Maar zonder zelfs maar een slok te nemen,

Veranderd in de rivier de Sinend ...

Shannon weet dat het lot van de wijzen bitter is.