C'est tout comme - Eddy Mitchell

La main qui montre le ciel noir

Mes yeux qui voudraient te voir

Mais tu n’es pas revenue

Et ce temps perdu

C’est tout comme un monde qui me fuit

Le train qui file dans la nuit

Le froid qui arrête la vie

Le vent qui porte la pluie

Et tous ses ennuis

C’est tout comme un jour sans rêve autour

Jamais, non jamais trop de bleu et de rire

Le soleil, c’est pour les pauvres, pour les aider à vivre

Le moindre bruit qui me réveille

La ville ne dort pas

Sur son néon et ses enseignes

Cette joie qui se perd

C’est tout comme un jour sans rêve autour

Jamais, non jamais là, croiseront nos routes

Le temps et les gens qui passent viennent creuser le doute

Après minuit, le blues qui pleure

Dans la fumée des bars

L’image du dernier quart d’heure

De cette joie qui se meurt

C’est tout comme un cœur qui ne bat plus

C’est tout comme un monde qui me fuit

C’est tout comme un jour sans rêve autour

De hand die naar de zwarte lucht wijst

Mijn ogen die je graag willen zien

Maar je kwam niet terug

En deze verspilde tijd

Het is net alsof een wereld voor me wegrent

De trein die door de nacht snelt

De kou die het leven stopt

De wind die de regen brengt

En al zijn problemen

Het is net een droomloze dag in de buurt

Nooit, nee nooit te veel blauw en gelach

De zon is voor de armen, om ze te helpen leven

Het minste geluid dat me wakker maakt

De stad slaapt niet

Op haar neon en haar borden

Deze vreugde die verloren gaat

Het is net een droomloze dag in de buurt

Nooit, nooit daar, onze paden zullen elkaar kruisen

De tijd en de mensen die passeren komen om de twijfel te graven

Na middernacht de huilende blues

In de rook van de bars

Het beeld van het laatste kwartier

Van deze stervende vreugde

Het is net als een hart dat stopt met kloppen

Het is net alsof een wereld voor me wegrent

Het is net een droomloze dag in de buurt