A Lagrima e o Rio - Milton Nascimento

Quando amanheceu toquei meu braço, no que?

E me desentendi…

Porque só eu, ali?

Gritam vizinhos

Água no chão, eu vi

Que história é essa, cadê você?

Fui correndo à porta

O rio estava ali

Um barranco sumiu

Saí gritando

Eu, minhas lágrimas e o rio

Os três num só

E as horas corriam

Que nem sei

Ó rio

Me leva contigo e o meu coração

Éramos dois e não quero ser um

E desordenadamente, o barranco, as lágrimas

Lutei contra a força, perdi

Foi que o tempo arrastado em corredeira

Carregou meu amor, meu corpo também foi

Voltou enfim, nas águas da fonte mais pura

Das lágrimas que chorei por nós

As lágrimas, derramei demais

Que um rio amanheceu de nós

E um rio amanheceu…

Um rio amanheceu por nós

Toen de ochtend kwam, raakte ik mijn arm aan, in wat?

En ik heb het verkeerd begrepen...

Waarom alleen ik daar?

schreeuwen buren

Water op de vloer, ik zag het

Wat is dit voor verhaal, waar ben je?

Ik rende naar de deur

De rivier was daar

Een ravijn verdwenen

Ik ging schreeuwend weg

Ik, mijn tranen en de rivier

De drie in één

En de uren liepen

dat weet ik niet eens

De rivier

Neem me met jou en mijn hart mee

We waren twee en ik wil niet één zijn

En wanordelijk, de regen, de tranen

Ik vocht tegen de kracht, ik verloor

Het was die tijd die snel binnenkwam

Mijn liefde gedragen, mijn lichaam ging ook

Hij kwam eindelijk terug, in de wateren van de zuiverste bron

Van de tranen die ik voor ons heb gehuild

De tranen, ik heb te veel vergoten

Dat een rivier tot ons drong

En er brak een rivier aan...

Er brak een rivier voor ons aan