Randall Knife - Guy Clark

My father had a Randall knife, my mother gave it to him

When he went off to World War II to save us all from ruin

Now if you’ve ever held a Randall knife, you know my father well

If a better blade was ever made, it was prob’ly forged in hell

My father was a good man, he was a lawyer by his trade

And only once did I ever see him misuse the blade

Well, it almost cut his thumb off when he took it for a tool

The knife was made for darker things, you could not bend the rules

Well, he let me take it camping once on a Boy Scout jamboree

And I broke a half-an-inch off tryin' to stick it in a tree

Well, I hid it from him for a while, but the knife and he were one

And he put it in his bottom drawer without a hard word won

There it slept and there it stayed for twenty some-odd years

Sort of like Excalibur except waiting for a tear

My father died when I was forty and I couldn’t find a way to cry

Not because I didn’t love him, not because he didn’t try

Well, I’d cried for every lesser thing: whiskey, pain, and beauty

But he deserved a better tear and I was not quite ready

So we took his ashes out to sea and poured 'em off the stern

And then threw the roses in the wake of everything we’d learned

And when we got back to the house they asked me what I wanted

Not the law books, not the watch-I need the thing he’s haunted

My hand burned for the Randall knife there in the bottom drawer

And I found a tear for my father’s life and all that it stood for

Mijn vader had een Randall-mes, mijn moeder gaf het hem

Toen hij naar de Tweede Wereldoorlog ging om ons allemaal van de ondergang te redden

Als je ooit een Randall-mes hebt vastgehouden, ken je mijn vader goed

Als er ooit een beter mes is gemaakt, is het waarschijnlijk in de hel gesmeed

Mijn vader was een goede man, hij was een advocaat van zijn beroep

En slechts één keer heb ik hem ooit het mes zien misbruiken

Nou, het sneed bijna zijn duim eraf toen hij het als gereedschap aannam

Het mes is gemaakt voor donkere dingen, je kon de regels niet buigen

Nou, hij liet me een keer kamperen op een padvindersjamboree

En ik brak een halve centimeter af terwijl ik probeerde het in een boom te steken

Nou, ik heb het een tijdje voor hem verborgen gehouden, maar het mes en hij waren één

En hij stopte het in zijn onderste la zonder een hard woord gewonnen

Daar sliep het en daar bleef het zo'n twintig jaar

Een beetje zoals Excalibur, behalve wachten op een traan

Mijn vader stierf toen ik veertig was en ik kon geen manier vinden om te huilen

Niet omdat ik niet van hem hield, niet omdat hij het niet probeerde

Nou, ik had gehuild om elk minder ding: whisky, pijn en schoonheid

Maar hij verdiende een betere traan en ik was nog niet helemaal klaar

Dus we namen zijn as mee naar zee en goten ze van de achtersteven

En gooide toen de rozen in het kielzog van alles wat we hadden geleerd

En toen we terugkwamen bij het huis, vroegen ze me wat ik wilde

Niet de wetboeken, niet het horloge - ik heb het ding nodig waar hij door wordt achtervolgd

Mijn hand brandde voor het Randall-mes daar in de onderste la

En ik vond een traan voor het leven van mijn vader en alles waar het voor stond