Без крыльев как дым - Крематорий

Без крыльев, как дым,

Форм любых, придуманных фантастом,

Над кровлей крыш чужих домов

Летает паранойя.

И в шорохе дней

Никто не знает, что в ней

Солнце светит напрасно,

Солнце горит зря…

А в запахе роз

Дивных струн пьяное дыханье,

Седой Дон-Хуан, всем назло

Поющий диферамбы

Желтой траве,

Для которой уже

Солнце светит напрасно,

Солнце горит зря…

Если лето пройдет,

Не плачь о нем и не беги за Солнцем,

Не целуй без любви.

Зачем искать живого среди мертвых?

Не верь мне,

Когда я скажу тебе:

«Солнце светит напрасно,

Солнце горит зря…»

Zonder vleugels, zoals rook

Elke vorm bedacht door een sciencefictionschrijver,

Boven het dak van de daken van andermans huizen

Paranoia vliegt.

En in het ruisen van dagen

Niemand weet wat erin zit

De zon schijnt tevergeefs

De zon brandt tevergeefs...

En in de geur van rozen

Wonderbaarlijke snaren dronken adem,

Grijsharige Don Juan, om iedereen te pesten

Zingen diferamba

geel gras,

waarvoor al

De zon schijnt tevergeefs

De zon brandt tevergeefs...

Als de zomer voorbij is

Huil niet om hem en ren niet achter de zon aan,

Kus niet zonder liefde.

Waarom de levenden zoeken onder de doden?

Geloof me niet,

Als ik het je vertel

"De zon schijnt tevergeefs,

De zon brandt tevergeefs..."