Tan Bonita - Banda Sinaloense MS de Sergio Lizárraga

Tan bonita que se mira, con el pelo suelto.

Quien la ve que no suspira, yo se los apuesto.

Cada que la veo pasar, por la esquina de mi casa

No me puedo controlar, yo no se lo que me pasa.

Tiene que ser para mi, se lo digo a mis amigos.

Solo asi sere feliz, tiene que vivir conmigo.

Si alguien quiere intervenir, tiene que ser mi enemigo.

Tan bonita que se mira, con el pelo suelto.

Quien la ve que no suspira, yo se los apuesto.

Tan bonita que se mira, con el pelo suelto.

Quien la ve que no suspira, yo se los apuesto.

Ya de tanto caminar, la vereda ese camino.

Quiero a su casa llegar, nadamas que no me animo.

Un domingo platique, con ella al salir de misa.

Su cabello suelto mire, como lo mesia la brisa.

Con el viento me enoje y ella se moria de risa.

Tan bonita que se mira, con el pelo suelto.

Quien la ve que no suspira, yo se los apuesto.

Tan bonita que se mira, con el pelo suelto.

Quien la ve que no suspira, yo se los apuesto.

Ella me pidio un favor, dos listones le comprara.

Fueran de cualquier colo, porque los necesitaba.

Tres listones le compre, pa' que su pelo amarrara.

Ella pregunto porque, solo dos necesitaba.

Y el tercero me amarre, pa' que ya no me soltara.

Tan bonita que se mira, con el pelo suelto.

Quien la ve que no suspira, yo se los apuesto.

Tan bonita que se mira, con el pelo suelto.

Quien la ve que no suspira, yo se los apuesto.

Zo mooi dat ze eruitziet, met haar haar los.

Wie het ziet die niet zucht, wed ik.

Elke keer als ik haar langs de hoek van mijn huis zie passeren

Ik kan mezelf niet beheersen, ik weet niet wat er met me gebeurt.

Het moet voor mij zijn, zeg ik tegen mijn vrienden.

Alleen dan zal ik gelukkig zijn, je moet bij mij wonen.

Als iemand wil ingrijpen, moet het mijn vijand zijn.

Zo mooi dat ze eruitziet, met haar haar los.

Wie het ziet die niet zucht, wed ik.

Zo mooi dat ze eruitziet, met haar haar los.

Wie het ziet die niet zucht, wed ik.

Al na zoveel wandelen is het pad die kant op.

Ik wil naar huis, ik durf het gewoon niet.

Op een zondag sprak ik met haar na het verlaten van de mis.

Haar losse haar zag eruit alsof de wind het verpestte.

Met de wind werd ik boos en ze lag te lachen.

Zo mooi dat ze eruitziet, met haar haar los.

Wie het ziet die niet zucht, wed ik.

Zo mooi dat ze eruitziet, met haar haar los.

Wie het ziet die niet zucht, wed ik.

Ze vroeg me om een ​​gunst, twee linten zullen haar kopen.

Ze hadden elke kleur, want ik had ze nodig.

Ik kocht drie linten voor haar om haar haar te binden.

Ze vroeg waarom, ze had er maar twee nodig.

En de derde bond me vast, zodat hij me niet meer los zou laten.

Zo mooi dat ze eruitziet, met haar haar los.

Wie het ziet die niet zucht, wed ik.

Zo mooi dat ze eruitziet, met haar haar los.

Wie het ziet die niet zucht, wed ik.