Кастинг - Баста, Большой симфонический оркестр Санкт-Петербурга

Давно эти дети играют в недетские игры

Под дерзкие гимны снимаемые иглами с винила.

Это зона русского экстрима, стиль "криминал"

В борьбе за лучшую жизнь, брат, keep it real.

Куплеты из динамиков ценителям ретро,

Наверно, когда я усну, стану ветром,

Оставлю куплеты лабиринтам этих бесконечных тоннелей,

Но пока я здесь,эта тема в твой плеер.

Грех - лишь повод очистить карманы от палева,

Порой каверы покруче оригиналов,

Порой камеры слаще свободы,

Порой в грешниках больше святого, чем в преподобных.

Знаешь, уж лучше закрыть глаза и не проснуться утром,

Чем погрязнуть в каких-нибудь левых мутках,

В постоянном поиске дефицитного средства,

Мы убиваем время путём остановки сердца.

Куда деться от этой модной тенденции,

Искать причины боли в воспоминаниях раннего детства,

С кем спеться, пусть и не в унисон,

Лишь бы звучать, слышать свой прокуренный баритон.

Я в стельку трезвый, запредельно пьян,

В шутку убит, по-настоящему жив,

Искусно предан теми, кому верил,

Но по-прежнему предан тем, кто верит мне.

Никто не знает, кому как карта ляжет,

Платим дважды, однажды не заметив лажи,

Даже сажей можно нарисовать счастье,

Жизнь - кастинг, горим и гаснем.

Никто не знает, кому как карта ляжет,

Платим дважды, однажды не заметив лажи,

Даже сажей можно нарисовать счастье,

Жизнь - кастинг...

Брачо, я знаю точно, куда приводят мечты,

И из чего в этих стенах сделаны кирпичи,

Я знаю точно, сколько стоит иллюзия,

Ведь как и прежде на улицах валом разносортного мусора.

Чувствую город прозой московских дворов,

Звучащий в унисон с голосами других городов.

Утром кутаясь в дутые куртки,

Мы на попутках отправляемся по нужным пунктам.

Зеркальность мира скорее бесит, нежели даёт ответы,

Этого нет во мне, меня нет в этом.

Впредь будь корректнее, смертных пугает вечность,

Вечностью сводит с ума бесконечность.

Бекстейдж скрыт от глаз посторонних,

Нас хоронят заживо, но будут помнить даже мёртвыми.

Таких историй ты слышал немало,

Короли спальных районов, дети трущоб и окраин.

Я в стельку трезвый и запредельно пьян,

В шутку убит, по-настоящему жив,

Искусно предан теми, кому верил,

Но по-прежнему предан тем, кто верит мне.

Никто не знает, кому как карта ляжет,

Платим дважды, однажды не заметив лажи,

Даже сажей можно нарисовать счастье,

Жизнь - кастинг, горим и гаснем.

Никто не знает, кому как карта ляжет,

Платим дважды, однажды не заметив лажи,

Даже сажей можно нарисовать счастье,

Жизнь - кастинг, горим и гаснем.

Deze kinderen spelen al heel lang kinderachtige spelletjes.

Onder gedurfde hymnen door naalden uit vinyl verwijderd.

Dit is een zone van Russisch extreem, de stijl van "misdaad"

In de strijd voor een beter leven, broeder, houd het echt.

Luidspreker coupletten voor retro kenners,

Waarschijnlijk, als ik in slaap val, zal ik de wind worden,

Ik laat coupletten achter in de labyrinten van deze eindeloze tunnels,

Maar terwijl ik hier ben, staat dit onderwerp in je speler.

Zonde is slechts een excuus om je zakken bleek te maken,

Soms zijn covers cooler dan de originelen,

Soms zijn camera's zoeter dan vrijheid

Soms hebben zondaars meer heiligen dan heiligen.

Weet je, het is beter om je ogen te sluiten en niet wakker te worden in de ochtend,

Dan verzanden in wat linkse warboel,

In constante zoektocht naar schaarse fondsen,

We doden de tijd door het hart te stoppen.

Waar te ontsnappen aan deze modetrend,

Zoek naar de oorzaken van pijn in de herinneringen aan de vroege kinderjaren,

Met wie te zingen, ook al is het niet in harmonie,

Gewoon om te klinken, om je rokerige bariton te horen.

Ik ben nuchter als de hel, extreem dronken,

Schertsend gedood, echt levend,

Vakkundig verraden door degenen die hij geloofde,

Maar nog steeds trouw aan degenen die me geloven.

Niemand weet op wie de kaart zal vallen,

We betalen twee keer, één keer zonder onzin te merken,

Zelfs roet kan geluk brengen

Het leven is een casting, we branden en gaan naar buiten.

Niemand weet op wie de kaart zal vallen,

We betalen twee keer, één keer zonder onzin te merken,

Zelfs roet kan geluk brengen

Het leven is een casting...

Bracho, ik weet precies waar dromen toe leiden

En waar zijn de stenen van gemaakt in deze muren,

Ik weet precies hoeveel een illusie kost

De straten liggen immers, net als voorheen, vol met allerlei soorten afval.

Ik voel de stad met het proza ​​van Moskouse binnenplaatsen,

Klinkt in harmonie met de stemmen van andere steden.

's Morgens in gezwollen jasjes wikkelen,

Wij reizen over de weg naar de gewenste bestemmingen.

De speculariteit van de wereld maakt eerder woedend dan antwoorden te geven,

Het zit niet in mij, ik ben er niet in.

Van nu af aan, wees correcter, stervelingen zijn bang voor de eeuwigheid,

De eeuwigheid maakt de oneindigheid gek.

De backstage is verborgen voor nieuwsgierige blikken,

We worden levend begraven, maar zelfs de doden zullen worden herdacht.

Je hebt veel van dergelijke verhalen gehoord.

De koningen van de slaapvertrekken, de kinderen van de sloppenwijken en de buitenwijken.

Ik ben nuchter en extreem dronken,

Schertsend gedood, echt levend,

Vakkundig verraden door degenen die hij geloofde,

Maar nog steeds trouw aan degenen die me geloven.

Niemand weet op wie de kaart zal vallen,

We betalen twee keer, één keer zonder onzin te merken,

Zelfs roet kan geluk brengen

Het leven is een casting, we branden en gaan naar buiten.

Niemand weet op wie de kaart zal vallen,

We betalen twee keer, één keer zonder onzin te merken,

Zelfs roet kan geluk brengen

Het leven is een casting, we branden en gaan naar buiten.