Britten: Serenade for tenor, horn & strings, Op. 31 - Sonnet - Peter Pears, Dennis Brain, New Symphony Orchestra

O soft embalmer of the still midnight

Shutting, with careful fingers and benign

Our gloom‑pleas'd eyes, embower’d from the light

Enshaded in forgetfulness divine:

O soothest Sleep!

if so it please thee, close

In midst of this thine hymn my willing eyes

Or wait the «Amen» ere thy poppy throws

Around my bed its lulling charities

Then save me, or the passèd day will shine

Upon my pillow, breeding many woes

Save me, save me from curious conscience, that still lords

Its strength for darkness, burrowing like a mole;

Turn the key deftly in the oilèd wards

And seal the hushèd casket of my Soul

O zachte balsemer van de stille middernacht

Sluiten, met voorzichtige vingers en goedaardige

Onze sombere ogen, gehuld in het licht

Gevat in goddelijke vergeetachtigheid:

O zachtste Slaap!

zo ja, graag, sluit

In het midden van deze uw hymne mijn gewillige ogen

Of wacht op het «Amen» voordat uw klaproos gooit

Rond mijn bed zijn sussende liefdadigheidsinstellingen

Red me dan, of de verstreken dag zal schijnen

Op mijn kussen, vele ellende voortbrengend

Red me, red me van het nieuwsgierige geweten, dat nog steeds heersers is

Zijn kracht voor duisternis, gravend als een mol;

Draai de sleutel behendig om in de geoliede afdelingen

En verzegel de verstilde kist van mijn ziel