Jesus of Suburbia (I. Jesus of Suburbia / II. City of the Damned / III. I Don't Care / IV. Dearly Beloved / V. Tales of Another Broken Home (feat. John Gallagher Jr., Michael Esper, Stark Sands, Mary Faber, The American Idiot Broadway Compa - Green Day, Michael Esper, Stark Sands

I’m the son of rage and love

The Jesus of Suburbia

From the bible of «none of the above»

On a steady diet of

Soda pop and Ritalin

No one ever died for my sins in hell

As far as I can tell

At least the ones I got away with

And there’s nothing wrong with me

This is how I’m supposed to be

In the land of make believe

That don’t believe in me

Get my television fix

Sitting on my crucifix

The living room in my private womb

While the moms and Brads are away

To fall in love and fall in debt

To alcohol and cigarettes and

Mary Jane

To keep me insane

And doing someone else’s cocaine

And there’s nothing wrong with me

This is how I’m supposed to be

In a land of make believe

That don’t believe in me

At the center of the Earth in the parking lot

Of the 7−11 where I was taught

The motto was just a lie

It says «home is where your heart is,» but what a shame

Cause everyone’s heart doesn’t beat the same

It’s beating out of time

City of the dead

At the end of another lost highway

Signs misleading to nowhere

City of the damned

Lost children with dirty faces today

No one really seems to care

I read the graffiti in the bathroom stall

Like the holy scriptures of the shopping mall

And so it seemed to confess

It didn’t say much, but it only confirmed

That the center of the earth is the end of the world

And I could really care less

City of the dead

At the end of another lost highway

Signs misleading to nowhere

City of the damned

Lost children with dirty faces today

No one really seems to care

I don’t care if you don’t

I don’t care if you don’t

I don’t care if you don’t care

I don’t care if you don’t

I don’t care if you don’t

I don’t care if you don’t care

I don’t care

Everyone is so full of shit

Born and raised by hypocrites

Hearts recycled but never saved

From the cradle to the grave

We are the kids of war and peace

From Anaheim to the middle east

We are the stories and disciples of

The Jesus of Suburbia

Land of make believe

And that don’t believe in me

Land of make believe

And I don’t believe

And I don’t care!

I don’t care!

I don’t care!

I don’t care!

I don’t care!

Dearly beloved, are you listening?

I can’t remember a word that you were saying

Are we demented or am I disturbed?

The space that’s in between insane and insecure

Oh, therapy, can you please fill the void?

Am I retarded or am I just overjoyed?

Nobody’s perfect and I stand accused

For lack of a better word, and that’s my best excuse

Part 5: Tales Of Another Broken Home]

To live and not to breathe

Is to die in tragedy

To run, to run away

To find what you believe

And I leave behind

This hurricane of fucking lies

I lost my faith to this

This town that don’t exist

So I run, I run away

To the light of masochist

And I leave behind

This hurricane of fucking lies

And I walked this line

A million and one fucking times

But not this time

I don’t feel any shame, I won’t apologize

When there ain’t nowhere you can go

Running away from pain when you’ve been victimized

Tales from another broken… home

You’re leaving…

You’re leaving…

You’re leaving…

Ah you’re leaving home…

Ik ben de zoon van woede en liefde

De Jezus van Suburbia

Uit de bijbel van «geen van de bovenstaande»

Op een vast dieet van

Frisdrank en Ritalin

Niemand stierf ooit voor mijn zonden in de hel

Voor zover ik kan zeggen

Tenminste degene waarmee ik wegkwam

En er is niets mis met mij

Dit is hoe ik zou moeten zijn

In het land van doen geloven

Die niet in mij geloven

Mijn tv-fix ophalen

Zittend op mijn kruisbeeld

De woonkamer in mijn privé-baarmoeder

Terwijl de moeders en Brads weg zijn

Om verliefd te worden en schulden te krijgen

Naar alcohol en sigaretten en

Mary Jane

Om me gek te houden

En de cocaïne van iemand anders gebruiken

En er is niets mis met mij

Dit is hoe ik zou moeten zijn

In een land van doen geloven

Die niet in mij geloven

In het midden van de aarde op de parkeerplaats

Van de 7-11 waar ik les kreeg

Het motto was gewoon een leugen

Er staat «thuis is waar je hart is», maar wat jammer

Want ieders hart klopt niet hetzelfde

Het loopt uit de tijd

Stad van de doden

Aan het einde van weer een verloren snelweg

Borden misleidend naar nergens

Stad van de verdoemden

Verloren kinderen met vieze gezichten vandaag

Niemand lijkt er echt om te geven

Ik las de graffiti in het badkamerhokje

Zoals de heilige geschriften van het winkelcentrum

En dus leek het te bekennen

Het zei niet veel, maar het bevestigde alleen

Dat het middelpunt van de aarde het einde van de wereld is

En het kan me echt niks schelen

Stad van de doden

Aan het einde van weer een verloren snelweg

Borden misleidend naar nergens

Stad van de verdoemden

Verloren kinderen met vieze gezichten vandaag

Niemand lijkt er echt om te geven

Het kan me niet schelen als je dat niet doet

Het kan me niet schelen als je dat niet doet

Het kan me niet schelen als het jou niet kan schelen

Het kan me niet schelen als je dat niet doet

Het kan me niet schelen als je dat niet doet

Het kan me niet schelen als het jou niet kan schelen

Het kan me niet schelen

Iedereen zit zo vol stront

Geboren en getogen door huichelaars

Harten gerecycled maar nooit bewaard

Van de wieg tot het graf

Wij zijn de kinderen van oorlog en vrede

Van Anaheim naar het Midden-Oosten

Wij zijn de verhalen en discipelen van

De Jezus van Suburbia

Het land van de verbeelding

En dat geloof niet in mij

Het land van de verbeelding

En ik geloof niet

En het kan me niet schelen!

Het kan me niet schelen!

Het kan me niet schelen!

Het kan me niet schelen!

Het kan me niet schelen!

Geliefden, luister je?

Ik kan me geen woord herinneren dat je zei

Zijn we dement of ben ik gestoord?

De ruimte tussen krankzinnig en onzeker

Oh, therapie, kun je alsjeblieft de leegte opvullen?

Ben ik achterlijk of ben ik gewoon dolgelukkig?

Niemand is perfect en ik word beschuldigd

Bij gebrek aan een beter woord, en dat is mijn beste excuus

Deel 5: verhalen over een ander gebroken huis]

Om te leven en niet om te ademen

Is om te sterven in een tragedie

Rennen, wegrennen

Om te vinden wat u gelooft

En ik laat achter

Deze orkaan van verdomde leugens

Ik heb mijn geloof hierdoor verloren

Deze stad die niet bestaat

Dus ik ren, ik ren weg

Naar het licht van de masochist

En ik laat achter

Deze orkaan van verdomde leugens

En ik liep deze lijn

Een miljoen en een keer verdomme

Maar deze keer niet

Ik schaam me niet, ik zal me niet verontschuldigen

Als je nergens heen kunt

Weglopen van pijn als je het slachtoffer bent geworden

Verhalen van een ander gebroken ... thuis

Je gaat weg…

Je gaat weg…

Je gaat weg…

Ah, je gaat van huis...