You Be The Anchor That Keeps My Feet On The Ground, I'll Be The Wings That Keep Your Heart In The Clouds - Mayday Parade

And honestly, I have been begging for answers

That you and only you can give to me

A voice crying loud

I’ve been crying for days now

And as I start to run, I stop to breathe

(And I was nearly scared to death)

And I was nearly scared to death

(Why you left in paragraphs)

Why you left in paragraphs

(The words were nearly over us)

The words were nearly over us

You stop and turn and grab your bags

And I’ll be here by the ocean

Just waiting for proof that there’s sunsets and silhouette dreams

All my sand castles fall like the ashes of cigarettes

And every waves drags me to sea

I could stand here for hours

Just to ask God the question, «Is everyone here make-believe?»

With a tear in His voice, He said, «Son, that’s the question.»

Does this deafening silence mean nothing to no one but me?

As hours move to minutes

And minutes take longer to break

I will be desperately awaiting

But my tongue won’t fall apart

And we’ve been sitting here for hours

All alone and in the dark

So let me think of to word it

Is it too soon to say 'perfect'?

If I could find another thirty minutes somewhere

I’m sure everything would find me

All that’s left is just to sing

And I’ll be here by the ocean

Just waiting for proof that there’s sunsets and silhouette dreams

All my sand castles fall like the ashes of cigarettes

And every waves drags me to sea

I could stand here for hours

Just to ask God the question, «Is everyone here make-believe?»

With a tear in His voice, He said, «Son, that’s the question.»

Does this deafening silence mean nothing to no one but me?

I may never sail Virginia again

And as this current moves slow for me

This much you must know of me again

And I’ll have you know I’m scared to death

Tell me once again

That you’ll love me to the death

And should I die, you swear that you will come for me

As I fade away, you reach out your hand

(And please don’t let me go)

And please don’t let me go

(And please don’t let me go)

And please don’t let me go

And I’ll be here by the ocean

Just waiting for proof that there’s sunsets and silhouette dreams

All my sand castles fall like the ashes of cigarettes

And every waves drags me to sea

I could stand here for hours

Just to ask God the question, «Is everyone here make-believe?»

With a tear in His voice, He said, «Son, that’s the question.»

Does this deafening silence mean nothing to no one but me?

En eerlijk gezegd heb ik om antwoorden gesmeekt

Dat jij en alleen jij mij kunt geven

Een luid huilende stem

Ik huil nu al dagen

En als ik begin te rennen, stop ik om te ademen

(En ik was bijna doodsbang)

En ik was bijna doodsbang

(Waarom ben je weggegaan in alinea's)

Waarom ben je weggegaan in alinea's

(De woorden waren bijna over ons heen)

De woorden waren bijna over ons heen

Je stopt en draait je om en pakt je koffers

En ik zal hier zijn bij de oceaan

Gewoon wachten op bewijs dat er zonsondergangen en silhouetdromen zijn

Al mijn zandkastelen vallen als de as van sigaretten

En elke golf sleurt me naar zee

Ik zou hier uren kunnen staan

Gewoon om God de vraag te stellen: "Is iedereen hier schijnheilig?"

Met een traan in Zijn stem zei Hij: "Zoon, dat is de vraag."

Betekent deze oorverdovende stilte niemand behalve mij?

Naarmate de uren verschuiven naar minuten

En minuten duurt langer om te pauzeren

Ik wacht met spanning af

Maar mijn tong zal niet uit elkaar vallen

En we zitten hier al uren

Helemaal alleen en in het donker

Dus laat me bedenken om het te verwoorden

Is het te vroeg om 'perfect' te zeggen?

Als ik ergens nog een half uur zou kunnen vinden

Ik weet zeker dat alles me zou vinden

Het enige dat overblijft is om gewoon te zingen

En ik zal hier zijn bij de oceaan

Gewoon wachten op bewijs dat er zonsondergangen en silhouetdromen zijn

Al mijn zandkastelen vallen als de as van sigaretten

En elke golf sleurt me naar zee

Ik zou hier uren kunnen staan

Gewoon om God de vraag te stellen: "Is iedereen hier schijnheilig?"

Met een traan in Zijn stem zei Hij: "Zoon, dat is de vraag."

Betekent deze oorverdovende stilte niemand behalve mij?

Ik zal misschien nooit meer Virginia zeilen

En aangezien deze stroom traag gaat voor mij

Zoveel moet je weer van me weten

En ik wil dat je weet dat ik doodsbang ben

Vertel het me nog eens

Dat je van me zult houden tot de dood

En als ik dood ga, zweer je dat je voor mij komt

Terwijl ik vervaag, steek jij je hand uit

(En laat me alsjeblieft niet gaan)

En laat me alsjeblieft niet gaan

(En laat me alsjeblieft niet gaan)

En laat me alsjeblieft niet gaan

En ik zal hier zijn bij de oceaan

Gewoon wachten op bewijs dat er zonsondergangen en silhouetdromen zijn

Al mijn zandkastelen vallen als de as van sigaretten

En elke golf sleurt me naar zee

Ik zou hier uren kunnen staan

Gewoon om God de vraag te stellen: "Is iedereen hier schijnheilig?"

Met een traan in Zijn stem zei Hij: "Zoon, dat is de vraag."

Betekent deze oorverdovende stilte niemand behalve mij?