The Silence - Mayday Parade

Ten and two, she lies awake,

The moon lights up her room like day,

Another night she spends alone,

Without his touch, her skin so cold.

The blood that’s running through her veins,

With every beat there’s no escape,

Lost in everything she trust,

Still can’t seem to get enough.

Even though the world she loves,

It won’t ever be the way it was,

And his heart of stone left hers breaking.

Every night she cries and dies a little more each time,

Say you love me (you love me),

Nothing left inside,

Say you love me,

And the silence will set her free.

Memories they take her back,

Every moment fades to black,

Every kiss and every taste,

She wishes time would ease the pain.

Even though the world she loves,

It wont ever be the way it was,

And her heart is weak, her hands are shaking.

Every night she cries,

And dies a little more each time,

Say you love me (you love me),

Nothing left inside,

Say you love me,

And the silence will set her free.

And every night she cries.

I don’t know if I’ll ever make this right,

Cause I am just so broken by the bitterness of loneliness,

And I’m so scared of this.

I don’t know if ill ever make this right,

Cause I am just so broken by the bitterness of loneliness,

And I’m so scared.

Even though the world she loves,

It won’t ever be the way it was,

And his heart of stone left hers breaking.

every night she cries,

And dies a little more each time,

Say you love me (you love me),

Nothing left inside,

Say you love me,

And the silence will set her free.

(Every night she cries,

Every night she cries,

The silence will set her free)

Tien en twee, ze ligt wakker,

De maan verlicht haar kamer als een dag,

Weer een nacht die ze alleen doorbrengt,

Zonder zijn aanraking, haar huid zo koud.

Het bloed dat door haar aderen stroomt,

Met elke beat is er geen ontsnapping,

Verloren in alles wat ze vertrouwt,

Kan er nog steeds geen genoeg van krijgen.

Ook al is de wereld waar ze van houdt,

Het zal nooit meer zijn zoals het was,

En zijn hart van steen liet het hare breken.

Elke nacht huilt ze en sterft ze elke keer een beetje meer,

Zeg dat je van me houdt (je houdt van me),

Niets meer binnen,

Zeg dat je van me houdt,

En de stilte zal haar bevrijden.

Herinneringen nemen haar terug,

Elk moment vervaagt tot zwart,

Elke kus en elke smaak,

Ze zou willen dat de tijd de pijn zou verzachten.

Ook al is de wereld waar ze van houdt,

Het zal nooit meer zijn zoals het was,

En haar hart is zwak, haar handen trillen.

Elke nacht huilt ze,

En sterft elke keer een beetje meer,

Zeg dat je van me houdt (je houdt van me),

Niets meer binnen,

Zeg dat je van me houdt,

En de stilte zal haar bevrijden.

En elke nacht huilt ze.

Ik weet niet of ik dit ooit goed zal maken,

Omdat ik zo gebroken ben door de bitterheid van eenzaamheid,

En ik ben hier zo bang voor.

Ik weet niet of ik dit ooit goed kan maken,

Omdat ik zo gebroken ben door de bitterheid van eenzaamheid,

En ik ben zo bang.

Ook al is de wereld waar ze van houdt,

Het zal nooit meer zijn zoals het was,

En zijn hart van steen liet het hare breken.

elke nacht huilt ze,

En sterft elke keer een beetje meer,

Zeg dat je van me houdt (je houdt van me),

Niets meer binnen,

Zeg dat je van me houdt,

En de stilte zal haar bevrijden.

(Elke nacht huilt ze,

Elke nacht huilt ze,

De stilte zal haar bevrijden)