Quando Mai - 3D, Gemitaiz

Alle elementari a me non me l’hanno spiegato

Che il posto dove sono nato mi avrebbe piegato

Sarei stato un po' più concentrato

Piuttosto che fare sega pe' fuma le canne al prato

E qua è buio pesto, in più fa buio presto

Dicono è uguale ma a me non mi pare più lo stesso

Sparano la sentenza però dov'è il processo?

Dove posso dire secondo me cos'è successo

Non è giusto, mi rispondi in modo malato

Per quel poco che ho avuto gusto questo qua è un conto salato

E comunque il mio sudore io non gliel’ho mai regalato

E non comincio adesso che dal resto mi sono già separato

Prendo gli appunti sopra i fogli

Lo so che tu m’imbrogli

Mi chiedi di restare asciutto seduto sugli scogli

Non centra quali togli

Se realizzare i sogni

È come trovare un prato di quadrifogli

Mi vogliono combattere, ma non lo sanno fa'

Io sento solo chiacchiere come un anno fa

Questo è il mio carattere e non lo cambio ormai

Mi dicono vattene, fraté ma quando mai?

È quando prendi atto del fatto che non c'è scopo

Che di vincere non c'è modo

Dovresti essere il primo a rispondere con il fuoco

Ma qui resta tutto fermo come una foto

E vivo intrappolato, un altro giorno col cappio intorno al collo

Alla paranoia sono abbonato

C'è chi l’ha notato che c’hanno abbandonato

E sono stanco come chi lotta da quando è nato

Ma alle loro esche io non c’ho mica abboccato

Quella finzione dove l’aria sa di bicarbonato

E a resistere quasi ogni amico ha mollato

Qui c'è la guerra ma io non sono mica un soldato

Nessuno mi ha mai detto mischiati coi serpenti

Così è sicuro che non finisci in mezzo perdenti

E sappi che quelli che sanno perde' sono più divertenti

Rispetto a quelli che alle merde fanno da dipendenti (O no!?)

Ve lo giuro siete stupendi

Con la valigetta e la giacca in un futuro di morti viventi (Bravi)

Ti fai comprare con gli stipendi

Ma se hai un cuore così non ci diventi

Mi vogliono combattere, ma non lo sanno fa

Io sento solo chiacchiere come un anno fa

Questo è il mio carattere e non lo cambio ormai

Mi dicono vattene, fraté ma quando mai?

Op de basisschool hebben ze het me niet uitgelegd

Dat de plaats waar ik ben geboren me zou breken

Ik zou wat meer gefocust zijn geweest

In plaats van een zaag te doen want 'hij rookt het riet op het gazon'

En hier is het pikdonker, en het wordt vroeg donker

Ze zeggen dat het hetzelfde is, maar het lijkt me niet meer hetzelfde

Ze schieten de straf, maar waar is het proces?

Waar kan ik zeggen wat er naar mijn mening is gebeurd?

Het is niet eerlijk, je antwoordt me ziekelijk

Voor het weinige dat ik heb geproefd is dit hier een zoute rekening

En hoe dan ook, ik heb hem nooit mijn zweet gegeven

En ik begin niet nu ik al gescheiden ben van de rest

Ik maak aantekeningen bovenop de papieren

Ik weet dat je me bedriegt

Je vraagt ​​me om droog op de rotsen te zitten

Het centreert niet welke je weghaalt

Of om dromen waar te maken

Het is alsof je een klaverweide vindt

Ze willen met me vechten, maar ze weten niet dat het zo is

Ik hoor alleen maar geklets als een jaar geleden

Dit is mijn karakter en ik verander het nu niet

Ze zeggen dat ik moet gaan, broer, maar wanneer ooit?

Het is wanneer je je realiseert dat er geen doel is

Er is geen manier om te winnen

Je zou de eerste moeten zijn die met vuur reageert

Maar hier blijft alles stil als een foto

En levend gevangen, weer een dag met de strop om mijn nek

Ik ben geabonneerd op paranoia

Sommigen hebben gemerkt dat ze ons in de steek hebben gelaten

En ik ben zo moe als iemand die het moeilijk heeft sinds zijn geboorte

Maar ik nam het aas niet voor hun aas

Die fictie waar de lucht naar bicarbonaat ruikt

En om weerstand te bieden gaf bijna elke vriend het op

Er is hier oorlog, maar ik ben geen soldaat

Niemand heeft me ooit verteld dat het gemengd is met slangen

Zo weet je zeker dat je niet tussen verliezers belandt

En weet dat degenen die weten hoe te verliezen leuker zijn

Vergeleken met degenen die als werknemers optreden om te schijten (O niet!?)

Ik zweer je bent geweldig

Met de koffer en de jas in een toekomst van de ondoden (Bravi)

Je wordt gekocht met loon

Maar als je zo'n hart hebt, word je er geen

Ze willen met me vechten, maar ze weten niet dat het zo is

Ik hoor alleen maar geklets als een jaar geleden

Dit is mijn karakter en ik verander het nu niet

Ze zeggen dat ik moet gaan, broer, maar wanneer ooit?