Сиквел - 9 грамм

Так низко, но так высоко.

Так близко, но так далеко.

Так мелко, но так глубоко.

Так просто, но так нелегко.

Так низко, но так высоко.

Так близко, но так далеко.

Так мелко, но так глубоко.

Так просто, но так нелегко.

Порой нужно всего лишь протянуть руку тому, кому приходится сегодня туго.

Кто забит в угол и ждет помощи от ближнего, но сегодня люди, к сожалению,

на помощь неподвижны.

Думаем о вакансии, престижные автомобили, комфорте, о недвижимости,

о романе курортном.

Выглядим бодро, ровно, уверенно и гордо, после еды освежаем дыхание ментолом.

Пропускаем взгляд мимо пожилых людей, заставляем своих стариков грубость

терпеть.

Оставляем призорными брошенных детей, на произвол беспощадной судьбе.

Мы любим наблюдать за тем, как кто-то в беде, научились отказывать слабым в

просьбе и в нужде.

Это не только здесь, это уже есть везде.

Люди мутят воду и мир тонет в этой

воде.

Мы — дети из социальных сетей, от каждого из нас к процессору протянут шлейф.

И подсознание работает на жадных богачей, которые хотят оставить нас без эмоций

и без идей.

И на рассвете не обойтись без потерь, память раздует ветер и засыпет метель.

Не видя следа, идти в полной темноте и все же стоит оставаться человеком в этой

суете.

Так низко, но так высоко.

Так близко, но так далеко.

Так мелко, но так глубоко.

Так просто, но так нелегко.

Так низко, но так высоко.

Так близко, но так далеко.

Так мелко, но так глубоко.

Так просто, но так нелегко.

Мы в жизни ищем смысл, но чаще находим формулу из неизвестных чисел.

В близких мы видим лишь минусы, нашему здоровью угрожают нами же придуманные

вирусы.

Мы верим в правду, свободу, но с каждым годом, правда, все чаще произносится

шепотом.

У себя дома становится неуютно и неудобно.

Скажите, кому нужна такая свобода, а?

Доверяю звездно-полосатому доллару.

Деньги правят миром и вскруживают голову.

Забыли про любовь, совесть и честь.

Нас возбуждает злость и удовлетворяет

только месть.

Мы бездействуем, боясь перед законом совершить проступок и стать врагом народа.

Постепенно становимся частью огромной системы, но есть еще время изменить все

это, есть еще время.

Так низко, но так высоко.

Так близко, но так далеко.

Так мелко, но так глубоко.

Так просто, но так нелегко.

Так низко, но так высоко.

Так близко, но так далеко.

Так мелко, но так глубоко.

Так просто, но так нелегко.

Zo laag, maar zo hoog.

Zo dichtbij en toch zo ver weg.

Zo ondiep, maar zo diep.

Zo simpel, maar zo moeilijk.

Zo laag, maar zo hoog.

Zo dichtbij en toch zo ver weg.

Zo ondiep, maar zo diep.

Zo simpel, maar zo moeilijk.

Soms moet je gewoon contact opnemen met iemand die het vandaag moeilijk heeft.

Die in een hoek worden gepropt en wachten op hulp van hun buurman, maar tegenwoordig mensen helaas

te helpen zijn onbeweeglijk.

We denken aan leegstand, prestigieuze wagens, comfort, vastgoed,

over een resortromantiek.

We zien er vrolijk, gelijkmatig, zelfverzekerd en trots uit, na het eten frissen we onze adem op met menthol.

Sla het oog voorbij de ouderen, maak onze oude mensen onbeleefd

tolereren.

We laten verwaarloosde, in de steek gelaten kinderen over aan de willekeur van een genadeloos lot.

We houden ervan om te zien hoe iemand in moeilijkheden de zwakken heeft leren ontkennen

verzoek en behoefte.

Het is niet alleen hier, het is al overal.

Mensen vertroebelen het water en de wereld verdrinkt hierin

water.

Wij zijn kinderen van sociale netwerken, er wordt een kabel doorgetrokken van ieder van ons naar de processor.

En het onderbewustzijn werkt voor de hebzuchtige rijken die ons zonder emoties willen achterlaten

en zonder ideeën.

En bij zonsopgang kun je niet zonder verliezen, de herinnering zal de wind blazen en de sneeuwstorm zal in slaap vallen.

Loop zonder een spoor te zien in volledige duisternis en toch is het de moeite waard om hierin een man te blijven

hectisch.

Zo laag, maar zo hoog.

Zo dichtbij en toch zo ver weg.

Zo ondiep, maar zo diep.

Zo simpel, maar zo moeilijk.

Zo laag, maar zo hoog.

Zo dichtbij en toch zo ver weg.

Zo ondiep, maar zo diep.

Zo simpel, maar zo moeilijk.

We zijn op zoek naar zin in het leven, maar vinden vaker een formule uit onbekende getallen.

Bij dierbaren zien we alleen minnen, onze gezondheid wordt bedreigd door hetzelfde uitgevonden door ons

virussen.

Wij geloven in waarheid, vrijheid, maar elk jaar wordt de waarheid steeds vaker uitgesproken

fluisterend.

Thuis wordt het ongemakkelijk en ongemakkelijk.

Zeg me, wie heeft zo'n vrijheid nodig?

Ik vertrouw op de Stars and Stripes Dollar.

Geld regeert de wereld en trekt de aandacht.

Ze vergaten liefde, geweten en eer.

Woede windt ons op en bevredigt

alleen wraak.

We zijn inactief, bang om een ​​misdrijf te begaan voor de wet en een vijand van het volk te worden.

We worden stilaan onderdeel van een enorm systeem, maar er is nog tijd om alles te veranderen

het, er is nog tijd.

Zo laag, maar zo hoog.

Zo dichtbij en toch zo ver weg.

Zo ondiep, maar zo diep.

Zo simpel, maar zo moeilijk.

Zo laag, maar zo hoog.

Zo dichtbij en toch zo ver weg.

Zo ondiep, maar zo diep.

Zo simpel, maar zo moeilijk.