Lencinho Querido (El Panuelito) - Marisa Monte

Guardo — o lencinho branco

Que esquecestes ao me abandonar

Manchado assim pelo carmim

Que tirei dos meus lábios

Quando te beijei

Guardei teu lencinho para me lembrar

Do beijo que nele deixamos ficar

Ao ver os meus lábios, choro ao recordar

Que depois partistes pra não mais voltar

Guardo — o lencinho branco

Que esquecestes ao me abandonar

Manchado assim pelo carmim

Que tirei dos meus lábios

Quando te beijei

Lenço branco, ilusão

Foi aquele louco amor

Tudo agora é solidão

Ele já não volta mais

Meu lenço amigo comigo ficou

Fiel companheiro, não me abandonou

Lencinho querido, que hei de fazer

Se aquele amor eu não posso esquecer

A — tarde estava fria

Frio também ficou meu coração

Ao compreender que ele partia

No branco lencinho chorei sua traição

Ik bewaar de witte zakdoek

Dat je vergat toen je me verliet

Zo bevlekt door karmozijn

Die ik van mijn lippen nam

Toen ik je kuste

Ik heb je zakdoek bewaard om me eraan te herinneren

Van de kus die we in hem achterlieten

Als ik mijn lippen zie, huil ik als ik het me herinner

Dat je later vertrok om nooit meer terug te komen

Ik bewaar de witte zakdoek

Dat je vergat toen je me verliet

Zo bevlekt door karmozijn

Die ik van mijn lippen nam

Toen ik je kuste

witte sjaal illusie

Het was die gekke liefde

Alles is nu eenzaamheid

Hij komt niet meer terug

De zakdoek van mijn vriend bleef bij mij

Trouwe metgezel, hij heeft me niet in de steek gelaten

Beste zakdoek, wat moet ik doen?

Als die liefde ik niet kan vergeten

De middag was koud

Kou was ook mijn hart

Toen ik begreep dat hij wegging

In de witte zakdoek huilde ik je verraad