May 1st - Sims

I mean I’m the means to my own ends

Ending at the fact that I’m waiting for

A straw to crack my already bending back

And then

I snap

Now where the fuck Sims is at?

My limbs are cracked, forced to play the wolf

Chewing the cuff put glue in the cuts and move on

Giving a shrug to nuance

Given the way I’m living is similar to a prison

Inside I’m a blizzard outside is the image put on to survive the sight

I’m torn up inside tonight

Trying to find what’s right, trying to blind what’s wrong

Trying to find some light, so I glide on songs

But the design ain’t right and the siren’s on

So I’m out running again

Ducking the fucking gun in my head

Somedays

I can’t face myself, afraid my face might melt

And it’ll taste like hell, I can’t handle it

Dismantling, the stitches are falling out

This is Andrew Sims' sorry self flipping the fuck out

And I can’t go back to back sleep

Well I’m up and I’m stuck running amuck in a rut

And

I can’t go back to sleep

In '82 I mainly knew that something wasn’t right

But baby grew and found a crew that bruises tons of mics

I’m under pressure, bottle that up

He makes a record I gotta follow that up?

Follow that?

Lace some new kicks and lay some new footprints

Afraid I might buckle, bust my knuckles trying to break through bricks

So I build a wall around myself so I don’t have to face that shit

Or taste the failing, chase the flailing loose ends

Now where are the saline solutions?

Escapee homosapien who found his haven in bruises

Definitely deafened by the daily deprecate

But it ain’t self hate, I just never walk on eggshell crates

Some days it’s plain it’s just time to face, reevaluate

Like I wonder if this record’s gonna get to

Then I rethink, I guess I don’t give a fuck

Wait, wait, yeah I do

I guess we all just want to be loved

I ain’t proud of that fact but I ain’t no angel

I’m just an honest man trying to buy Mom and Dad the promised land

I’m just an honest man trying to buy Mom and Dad what I can

If I was cut by the groove what the fuck would that prove?

Now should I open up and show my wounds to you?

//

Or should I make some songs that make the room say «Doomtree»

This is the maze that I maneuver through

See I could break them through the roof and convince to you that it’s ablaze

But would it make a fucking difference in these apathetic days?

I’m more invested in bad credit, breaks and nervous rhymes

This one’s for the cats who caught the itch on the inside

This one’s for the masterpiece bathed in turpentine

Half my time is stupid rhymes, buying dimes, and bleeding eyes

The other twelve is spent waiting for my soul on a shelf

And I know I’m going to hell

Ik bedoel, ik ben het middel om mijn eigen doelen te bereiken

Eindigend op het feit dat ik wacht op

Een rietje om mijn al achterover buigende te kraken

En dan

Ik breek

Waar is Sims verdomme nu?

Mijn ledematen zijn gebarsten, gedwongen om de wolf te spelen

Kauw op de manchet, doe lijm in de sneden en ga verder

Haal de schouders op voor nuance

Gezien de manier waarop ik leef is vergelijkbaar met een gevangenis

Binnen ben ik een sneeuwstorm buiten is het beeld dat wordt aangebracht om het zicht te overleven

Ik ben van binnen verscheurd vanavond

Proberen te vinden wat goed is, proberen te verblinden wat er mis is

Ik probeer wat licht te vinden, dus glijd ik over liedjes

Maar het ontwerp klopt niet en de sirene staat aan

Dus ik ben weer aan het hardlopen

Het verdomde pistool in mijn hoofd ontduiken

Sommige dagen

Ik kan mezelf niet onder ogen zien, bang dat mijn gezicht zou smelten

En het zal naar de hel smaken, ik kan het niet aan

Demontage, de hechtingen vallen eruit

Dit is het spijtige zelf van Andrew Sims die verdomme uit zijn dak gaat

En ik kan niet terug in slaap vallen

Nou, ik ben wakker en ik zit vast met rennen in een sleur

En

Ik kan niet meer slapen

In '82 wist ik vooral dat er iets niet klopte

Maar de baby groeide en vond een bemanning die tonnen microfoons vermorzelde

Ik sta onder druk, fles dat maar op

Hij maakt een record. Moet ik dat opvolgen?

Volg je dat?

Vet wat nieuwe kicks in en leg wat nieuwe voetafdrukken

Bang dat ik zou knikken, mijn knokkels zou breken als ik door stenen zou breken

Dus ik bouw een muur om mezelf heen zodat ik die shit niet onder ogen hoef te zien

Of proef het falen, jaag op de losse eindjes

Waar zijn nu de zoutoplossingen?

Ontsnapte homosapien die zijn toevluchtsoord vond in kneuzingen

Absoluut verdoofd door de dagelijkse afschrijving

Maar het is geen zelfhaat, ik loop gewoon nooit op eierschaalkratten

Sommige dagen is het duidelijk dat het gewoon tijd is om het onder ogen te zien, opnieuw te evalueren

Alsof ik me afvraag of deze plaat het gaat halen

Dan denk ik nog eens na, ik denk dat het me geen fuck kan schelen

Wacht, wacht, ja dat doe ik

Ik denk dat we allemaal gewoon geliefd willen worden

Ik ben niet trots op dat feit, maar ik ben geen engel

Ik ben gewoon een eerlijke man die probeert mama en papa het beloofde land te kopen

Ik ben gewoon een eerlijke man die mama en papa probeert te kopen wat ik kan

Als ik door de groove werd geraakt, wat zou dat dan in godsnaam bewijzen?

Moet ik me nu openstellen en mijn wonden aan jou laten zien?

//

Of moet ik wat liedjes maken waardoor de kamer «Doomtree» zegt

Dit is het doolhof waar ik doorheen manoeuvreer

Kijk, ik kan ze door het dak breken en je overtuigen dat het in brand staat

Maar zou het een verdomd verschil maken in deze apathische dagen?

Ik ben meer geïnvesteerd in slecht krediet, pauzes en nerveuze rijmpjes

Deze is voor de katten die de jeuk van binnen kregen

Deze is voor het meesterwerk badend in terpentijn

De helft van mijn tijd is domme rijmpjes, dubbeltjes kopen en bloedende ogen

De andere twaalf wachten op mijn ziel op een plank

En ik weet dat ik naar de hel ga