Rock, Salt And Nails - Joan Baez

On the banks of the river, where the willows hang down

Where the wild birds all warble with a low moaning sound

Down in the hollow where the water runs cold

It’s there I first listened to the lies that you told

Now I lie on my bed and I see your sweet face

The past I remember, time cannot erase

(The) letters you wrote me were written in shame

And I know that your conscience still echos my name

Now the nights are so long, my sorrow runs deep

Nothing is worse than a night without sleep

I walk out alone, I look at the sky

Too lonesome to sing, too empty to cry

(Now) if the ladies were blackbirds and the ladies were thrushes

I’d lie there for hours in the chilly cold marshes

If the ladies were squirrels with (them) high bushy tails

I’d fill up my shotgun with rock salt and nails

Aan de oevers van de rivier, waar de wilgen hangen

Waar de wilde vogels allemaal kwetteren met een laag kreunend geluid

Beneden in de holte waar het water koud wordt

Daar luisterde ik voor het eerst naar de leugens die je vertelde

Nu lig ik op mijn bed en ik zie je lieve gezicht

Het verleden dat ik me herinner, kan de tijd niet wissen

(De) brieven die je me schreef, zijn geschreven in schaamte

En ik weet dat je geweten nog steeds mijn naam echoot

Nu de nachten zo lang zijn, zit mijn verdriet diep

Niets is erger dan een nacht zonder slaap

Ik loop alleen naar buiten, ik kijk naar de lucht

Te eenzaam om te zingen, te leeg om te huilen

(Nu) als de dames merels waren en de dames lijsters?

Ik zou daar uren liggen in de kille koude moerassen

Als de dames eekhoorns waren met (hen) hoge pluimstaarten

Ik zou mijn geweer vullen met steenzout en spijkers