Scarlet To Snow - Blackguard

I am a creature of the night

How are you this eve

This is what I am and what I’ll always be

I will have you know I’ll take you if I please

So if you would just sit down

And I beg you not to scream

On this fairest night I only wish to speak

Shall I describe for you now the monster that you see

Life taker, blood drinker, animal!

Condemned till the end and hell takes me home

Oh!

If only

You could turn my sins scarlet to snow

And finally from my guilt I will be free

The blood lust

Calling me again

You need not fear for your life

It’s the killer, thieves, and the evil ones

They will quench my thirst tonight

Death seems to be my life

If one could call it that

A ravenous cycle that never ends

And a guilt that never dies

To be rid of all

And fade into oblivion

Is it my vanity

Or sincerity

That begs to atone

Whatever it is

Who could forgive

Now I must bring this to a close

With your kind I rarely get a chance to speak

So I’ll leave you now and thank you for a lovely eve

In your heart do you believe what I have said is true

In this savage garden I’ll be back for you

Ik ben een wezen van de nacht

Hoe gaat het deze avond

Dit is wat ik ben en wat ik altijd zal zijn

Ik zal je laten weten dat ik je zal nemen als ik alsjeblieft wil

Dus als je even gaat zitten

En ik smeek je om niet te schreeuwen

Op deze mooiste nacht wil ik alleen maar spreken

Zal ik nu voor je het monster beschrijven dat je ziet?

Levensnemer, bloeddrinker, dier!

Veroordeeld tot het einde en de hel brengt me naar huis

Oh!

Als alleen

Je zou mijn zonden scharlaken in sneeuw kunnen veranderen

En ten slotte zal ik van mijn schuld vrij zijn

De bloedlust

Bel me nog een keer

Je hoeft niet bang te zijn voor je leven

Het zijn de moordenaars, dieven en de slechteriken

Ze zullen vanavond mijn dorst lessen

De dood lijkt mijn leven te zijn

Als je het zo zou kunnen noemen

Een vraatzuchtige cyclus die nooit eindigt

En een schuld die nooit sterft

Om van alles af te zijn

En verdwijnen in de vergetelheid

Is het mijn ijdelheid?

Of oprechtheid

Dat smeekt om boetedoening

Wat het ook is

Wie kan vergeven?

Nu moet ik dit tot een goed einde brengen

Met jouw soort krijg ik zelden de kans om te praten

Dus ik verlaat je nu en bedankt voor een fijne avond

Geloof je in je hart dat wat ik heb gezegd waar is?

In deze woeste tuin ben ik terug voor je