The Path - Blackguard

The path that lies before us and the steps we take to move on

Our limbs to move the body and the will to make it so

What weight will slow the journey?

What test that we might fail?

Will the spirit be overcome or rise and we prevail?

So we question what’s right but we never know

And we sit back and watch is the ebb and flow

Accepting what’s wrong and let it go

For all we have done what is there to show?

So endlessly we travel the path we tread

For what more can we do?

Few signs here to follow on the path we tread

One day we’ll make it to the end

How cruel that the choices we make

Have such resounding effect paralyzed by our fear of mistake

Another chain to break and move on

How cruel, it’s as though the leaves on the trees

Could destroy all that we have become

Or the wind set astray the direction we made to be strong

So winding a road but graced we are to be part of the path

A gift it is and every day we should think it to finally be our last

The way not clear and never will it ever be

So pick yourself up and come follow me

Or travel the path alone till it leads you finally home

If we could only now

Het pad dat voor ons ligt en de stappen die we nemen om verder te gaan

Onze ledematen om het lichaam te bewegen en de wil om het zo te maken

Welk gewicht zal de reis vertragen?

Welke test kunnen we niet doorstaan?

Zal de geest worden overwonnen of stijgen en zullen we zegevieren?

Dus we vragen ons af wat juist is, maar we weten het nooit

En we leunen achterover en kijken naar de eb en vloed

Accepteren wat er mis is en het loslaten

Voor alles wat we hebben gedaan, wat valt er te laten zien?

Dus eindeloos reizen we het pad dat we bewandelen

Waarvoor kunnen we nog meer doen?

Er zijn hier maar weinig borden om te volgen op het pad dat we bewandelen

Op een dag halen we het tot het einde

Hoe wreed zijn de keuzes die we maken

Hebben zo'n klinkend effect verlamd door onze angst voor fouten

Nog een ketting om te breken en verder te gaan

Wat wreed, het is alsof de bladeren aan de bomen zijn

Kan alles vernietigen wat we zijn geworden

Of de wind dwaalde af in de richting die we maakten om sterk te zijn

Dus een bochtige weg, maar we zijn gezegend om deel uit te maken van het pad

Het is een geschenk en elke dag zouden we moeten denken dat het eindelijk onze laatste is

De weg is niet duidelijk en zal het ook nooit zijn

Dus pak jezelf op en kom me volgen

Of bewandel het pad alleen totdat het je uiteindelijk naar huis leidt

Konden we dat nu maar