Sarissas - Blackguard

Take a deep breath and stand firm where you are

Feel the courage flow and fear no more

For glory now stand take life with your very own hands

And fulfill what one you swore

Can you feel the battle field breathe?

It’s as alive now as you or me watch how it moves

Feel the pulse to the ebb and flow of war

Its beauty like the gold one adorns

When I beheld its majesty it has never ceased to be

Any less to me than a perfect tragedy

On the edge of tears I’m held by the moment

With the knowledge that all will change

No longer the caring man now only the cruelest hand

To ensure my victory

So cold is the kiss of the steel

So old it’s the fear we all feel

Now is the time get to the line and give our last stand

These are moments that define the man

My dynamics is what drives me, the will to carry on

Give it all till the end and then we fall

I can remember the sight all the sarissas aligned

Like the trees under gaze of star light

When the wind would pass them through

They’d sing their mournful tune

Their call would echo through the night

The men would ask why is the sarissa’s song so sad

The sarissa’s song is a sad one its pipes sing soft and low

I would choose another profession he says but war is all I know

It pierces through the cries drew the tears from our eyes

A cold wartime lullaby

Haal diep adem en blijf staan ​​waar je bent

Voel de moed stromen en vrees niet meer

Voor glorie sta nu, neem het leven met je eigen handen

En waarmaken wat je gezworen hebt

Voel je het slagveld ademen?

Het is nu net zo levendig als jij of ik kijken hoe het beweegt

Voel de hartslag van de eb en vloed van oorlog

Zijn schoonheid zoals het goud siert

Toen ik zijn majesteit aanschouwde, is het nooit opgehouden te bestaan

Voor mij minder dan een perfecte tragedie

Op het randje van tranen word ik vastgehouden door het moment

Met de wetenschap dat alles zal veranderen

Niet langer de zorgzame man, nu alleen de wreedste hand

Om mijn overwinning te verzekeren

Zo koud is de kus van het staal

Zo oud dat het de angst is die we allemaal voelen

Nu is het tijd om aan de lijn te komen en ons laatste standpunt in te nemen

Dit zijn momenten die de man definiëren

Mijn dynamiek is wat mij drijft, de wil om door te gaan

Geef alles tot het einde en dan vallen we

Ik kan me de aanblik herinneren waar alle sarissa's op één lijn lagen

Zoals de bomen onder het sterrenlicht

Wanneer de wind hen zou passeren

Ze zongen hun treurige deuntje

Hun roep echode door de nacht

De mannen zouden vragen waarom het lied van de sarissa zo triest is?

Het lied van de sarissa is treurig, zijn pijpen zingen zacht en laag

Ik zou een ander beroep kiezen, zegt hij, maar oorlog is alles wat ik ken

Het dringt door de kreten en trok de tranen uit onze ogen

Een slaapliedje in koude oorlogstijd