Wastelands - Blackguard

Was this always meant to fall apart or stand the testing of time?

How much were we meant to bend before the break and die?

Days would pass on like a dream and months would follow suite

Years that rot and fade away so worn like the passing of youth

We are the lost, we are the lone

These waste lands we call home

The endless night to endless days

The silent cry a heart betrays!

Many will take up the fight, the strong and the weak alike

For some the journey kills the will, and others don’t last the night

This pain we self inflict for what would be the greater god

Si my vanity all this serves, and end, perhaps it should

Vanity’s all this serves for me

Bend and break but never broken clean

For this love is it worth it to suffer

For what is it worth in the end?

For love there is always suffering

And not my place to say when it all ends

I never imagine the tolls this would take on me

Has it made me stronger or brought me closer to the edge

Take it day by day, live it up for now or throw it all away

Don’t look back or see what’s left in the wake

All this seems like passing dreams

The brightest day, the silent scream that never fade at the break of the day

Was dit altijd bedoeld om uit elkaar te vallen of de tand des tijds te doorstaan?

Hoeveel moesten we buigen voor de pauze en sterven?

Dagen gaan voorbij als een droom en maanden volgen suite

Jaren die rotten en vervagen, zo versleten als het overlijden van de jeugd

Wij zijn de verlorenen, wij zijn de eenzamen

Deze woeste gronden noemen we ons thuis

De eindeloze nacht tot eindeloze dagen

De stille kreet die een hart verraadt!

Velen zullen de strijd aangaan, zowel de sterken als de zwakken

Voor sommigen doodt de reis de wil, en anderen duren niet de nacht

Deze pijn die we onszelf toebrengen voor wat de grotere god zou zijn?

Si mijn ijdelheid dit alles dient, en einde, misschien zou het moeten

Vanity is dit alles voor mij

Buigen en breken maar nooit schoon gebroken

Voor deze liefde is het het waard om te lijden

Want wat is het uiteindelijk waard?

Voor liefde is er altijd lijden

En niet mijn plek om te zeggen wanneer het allemaal voorbij is

Ik kan me nooit voorstellen hoeveel tol dit van me zou eisen

Heeft het me sterker gemaakt of me dichter bij de rand gebracht?

Bekijk het van dag tot dag, leef het voor nu of gooi het allemaal weg

Kijk niet achterom en zie niet wat er nog over is

Dit alles lijkt voorbijgaande dromen

De helderste dag, de stille schreeuw die nooit vervaagt bij het aanbreken van de dag