The Wrong Sense - 156/Silence

Some things one just can’t accept

Out of my mind

I just can’t get this off my chest

I’ve been walking a fine line between this life and death cause it isn’t enough

for me I want to rest with the fucking obsession seething

I’m infected but the rest don’t see me in a better perception

I wonder if I’ll ever be worth the remembrance

Our remnants of memories fade away

I look around and wonder if I’ll ever manage to say that we have always

portrayed a sense of elation just to be a withering case of loss and

frustrations

Riddled with a splintering hate for all that we’ve made

I just want to take out my gun and pick out my grave

I feel like I’m the conflict and the resolution is a coffin

So I just might choose this as I poison blood and blackout my lungs

I’m used to always feeling disgust

It’s love and it’s lust

For everything that seeps into cuts and fractures me numb

It never ends up being enough

It’s never enough to ease the fucking stress over the things that’ll lead me to

my end

There’s a handful of songs about death stuck in my head and I’ll sing them on

repeat for wrongs I’ve caused

This dread is a head full of hatred for everybody

I’ll cut out the insides to fill the void with sin so the knife doesn’t deal me

to loneliness and senseless involvement in your devolving personal agenda

The culprit is the compulsion

Lesser known to those of good fortunes.

Life is abortion

Can’t you tell the temptation forces us to ignore this imminent destruction

that we’ve misconstrued as an abundance of the tried and true

Tell me, is this all that’s worth it?

Everything warping, trenching through the

marshes and corpses

Sinking the war ships.

Tearing out the roots from the sources.

Crushing the

courses

Humbly, the parasites dormant rose to the surface only to combust with all

these grievances and all my shortfalls

I’ll cut out the insides to fill the void with sin so the knife doesn’t deal me

to loneliness and I wonder who will find me swimming with fish in a river of

faces that scowl upon me

I’ll stumble through night lights in hopes of finding this unattainable love

for the life before me

I’ll stay on the dark side so I don’t have to face anyone who can’t see through

me anymore and

I’m done running from myself and everyone of my problems

I’ve gone over this enough and I still haven’t thought of one good reason or

excuse for you to use your last wish on

My betterment

My conscience is but a vat of empty promises that weigh upon me

Surrendering everything

Tell me, is this all that’s worth it now?

Sommige dingen kan je gewoon niet accepteren

Uit mijn gedachten

Ik kan dit gewoon niet van mijn borst krijgen

Ik heb een dunne lijn gelopen tussen dit leven en de dood, want het is niet genoeg

voor mij wil ik rusten met de verdomde obsessie die ziedend

Ik ben besmet, maar de rest ziet mij niet in een betere perceptie

Ik vraag me af of ik ooit de herinnering waard zal zijn

Onze overblijfselen van herinneringen vervagen

Ik kijk om me heen en vraag me af of het me ooit zal lukken om te zeggen dat we altijd hebben

geportretteerd een gevoel van opgetogenheid alleen maar om een ​​vernietigend geval van verlies te zijn en

frustraties

Doorzeefd met een versplinterende haat voor alles wat we hebben gemaakt

Ik wil gewoon mijn pistool tevoorschijn halen en mijn graf uitzoeken

Ik heb het gevoel dat ik het conflict ben en de oplossing een doodskist is

Dus ik zou dit gewoon kunnen kiezen omdat ik bloed vergiftig en mijn longen zwart maak

Ik ben gewend om altijd walging te voelen

Het is liefde en het is lust

Voor alles wat in snijwonden en breuken sijpelt, voel ik me verdoofd

Het is nooit genoeg

Het is nooit genoeg om de verdomde stress te verlichten over de dingen waartoe ik zal leiden

mijn einde

Er zitten een handvol liedjes over de dood in mijn hoofd en ik zing ze verder

herhaal voor fouten die ik heb veroorzaakt

Deze angst is een hoofd vol haat voor iedereen

Ik zal de binnenkant eruit snijden om de leegte met zonde te vullen, zodat het mes me niet raakt

tot eenzaamheid en zinloze betrokkenheid bij uw veranderende persoonlijke agenda

De boosdoener is de dwang

Minder bekend bij gelukszoekers.

Het leven is abortus

Kun je niet zien dat de verleiding ons dwingt deze dreigende vernietiging te negeren?

dat we verkeerd hebben opgevat als een overvloed aan beproefde

Vertel eens, is dit alles wat het waard is?

Alles kromtrekt, graaft zich door de

moerassen en lijken

De oorlogsschepen laten zinken.

De wortels uit de bronnen halen.

het verpletteren

cursussen

Nederig kwamen de sluimerende parasieten naar de oppervlakte om met alles te verbranden

deze grieven en al mijn tekortkomingen

Ik zal de binnenkant eruit snijden om de leegte met zonde te vullen, zodat het mes me niet raakt

tot eenzaamheid en ik vraag me af wie mij zal aantreffen met vissen in een rivier van

gezichten die me boos aankijken

Ik zal door nachtverlichting strompelen in de hoop deze onbereikbare liefde te vinden

voor het leven voor mij

Ik blijf aan de donkere kant, zodat ik niemand onder ogen hoef te zien die er niet doorheen kan kijken

ik meer en

Ik ben klaar met rennen voor mezelf en al mijn problemen

Ik heb dit genoeg doorgenomen en ik heb nog steeds geen goede reden bedacht of

excuus voor jou om je laatste wens te gebruiken op

Mijn verbetering

Mijn geweten is slechts een vat met loze beloften die op mij drukken

Alles overgeven

Vertel me eens, is dit alles wat het nu waard is?