Taste of Ashes - 156/Silence

Love, blood, trust

All the same.

None of it matters

Tell me I’m wrong

Brushing off it’s all I have ever needed

Anguish constantly crawls inside deceiving

All the volumes on the wall offer nothing.

Burn them with the passion

I’ve evolved to withstand this with confidence

I’ll never forgive myself for letting this get in my thoughts as the loss

spreads over paths I cross

As if these things disappear with time

Why should I explain myself if all you do is change the subject?

All you do is reign disgust and why don’t just give it up?

Your feelings are irrelevant.

I hope you fix the mess before you face your

final fault

I stare at the wall waiting for the meaning

Waiting for the strength to withstand the days weaning

Prophecy of nothing, why are you delaying this?

Have your way and wash my days away like all the stains you missed ‘cause I

don’t feel the sorrow

I don’t know the meaning.

I will not be bothered by your weaknesses or feelings

Fuck a new tomorrow.

My camaraderie is fleeing

I have watched myself turn into this abandonment.

Defeated, I am gone

I try but I can’t help myself.

I can’t seem to pass over these conflicts that

arose to existence

I’ll cry for assistance.

They’ll never answer

My discomfort only strengthened as time was persistent.

I know I got what I

deserved

I restrain my instinct to be violent

Constant shame above me, I endure

Following nothing as I am hurdled.

I will sink, I will burn to the core

I restrain, I restrain my intentions.

All with hate, all in vain.

I implore

I restrain, I restrain my obsessions

All misplaced, all disgraced

Don’t disturb

Liefde, bloed, vertrouwen

Allemaal hetzelfde.

Het maakt allemaal niet uit

Zeg me dat ik het mis heb

Het wegpoetsen is alles wat ik ooit nodig heb

Angst kruipt constant naar binnen bedrieglijk

Alle volumes aan de muur bieden niets.

Verbrand ze met de passie

Ik ben geëvolueerd om dit met vertrouwen te weerstaan

Ik zal het mezelf nooit vergeven dat ik dit als verlies in mijn gedachten heb laten komen

verspreidt zich over paden die ik kruis

Alsof deze dingen met de tijd verdwijnen

Waarom zou ik mezelf uitleggen als je alleen van onderwerp verandert?

Het enige wat je doet is walging heersen en waarom geef je het niet gewoon op?

Je gevoelens zijn niet relevant.

Ik hoop dat je de rotzooi oplost voordat je de confrontatie aangaat met je

laatste fout

Ik staar naar de muur en wacht op de betekenis

Wachten op de kracht om de dagen van het spenen te weerstaan

Profetie van niets, waarom stel je dit uit?

Ga je gang en spoel mijn dagen weg zoals alle vlekken die je hebt gemist, want ik

voel het verdriet niet

Ik weet de betekenis niet.

Ik zal me niet storen aan je zwakheden of gevoelens

Fuck een nieuwe morgen.

Mijn kameraadschap is op de vlucht

Ik heb mezelf zien veranderen in deze verlating.

Verslagen, ik ben weg

Ik probeer het, maar ik kan het niet helpen.

Ik kan niet voorbijgaan aan deze conflicten die:

zijn ontstaan

Ik zal om hulp huilen.

Ze zullen nooit antwoorden

Mijn ongemak werd alleen maar groter naarmate de tijd aanhield.

Ik weet dat ik heb wat ik heb

verdiend

Ik beperk mijn instinct om gewelddadig te zijn

Constante schaamte boven mij, ik verdraag het

Ik volg niets omdat ik wordt gehinderd.

Ik zal zinken, ik zal tot op het bot branden

Ik beperk, ik beperk mijn bedoelingen.

Allemaal met haat, allemaal tevergeefs.

ik smeek

Ik beperk, ik beperk mijn obsessies

Allemaal misplaatst, allemaal te schande

Niet storen