Lost Visual - 156/Silence

You’ll never say my name in solacement

It’s all paranoia infested in my brain.

I wish I could reject this interior pain

I brace, I crawl.

I pace, I fall

It’s all I won’t ever fail at.

I’ve never been worse off

I race my clocks.

I chase my thoughts with all of this lovely poison

I’ll never get enough

Fucked up all of this life.

I just repeat with no sense of direction

Fucked up, I won’t deny.

I plea for calmness.

I plea for composure

It’s always floating up above my head.

I pick the pieces up to throw them away

It festers onward with the pressuring

I feel the thunder underneath my skin

Please don’t look now.

I’m servile to ghosts around me

I feel like a prisoner.

I profess my disgust with those around me

I’ll never believe in anyone but myself.

I press my luck with every decision

I can’t stand this for much longer than I should

I could break away from all of this and (free from) what?

Hell

Constantly crashing on my head

Confusing all of this again

What is happening?

I have only my grief

You’ll never say my name in solacement

Je zult nooit mijn naam zeggen als troost

Het is allemaal paranoia in mijn brein.

Ik wou dat ik deze innerlijke pijn kon afwijzen

Ik zet me schrap, ik kruip.

Ik loop, ik val

Het is alles waar ik nooit in zal falen.

Ik ben nog nooit slechter af geweest

Ik race mijn klokken.

Ik jaag mijn gedachten na met al dit heerlijke gif

Ik zal nooit genoeg krijgen

Dit hele leven verpest.

Ik herhaal het gewoon zonder gevoel voor richting

Fucked, ik zal het niet ontkennen.

Ik pleit voor kalmte.

Ik pleit voor kalmte

Het zweeft altijd boven mijn hoofd.

Ik raap de stukjes op om ze weg te gooien

Het ettert verder met de druk

Ik voel de donder onder mijn huid

Kijk nu alsjeblieft niet.

Ik ben dienstbaar aan geesten om me heen

Ik voel me een gevangene.

Ik belijd mijn afkeer van de mensen om me heen

Ik zal nooit in iemand anders geloven dan in mezelf.

Ik druk op mijn geluk bij elke beslissing

Ik kan dit niet veel langer uithouden dan zou moeten

Ik zou me van dit alles kunnen losmaken en (vrij van) wat?

Hel

Voortdurend crashen op mijn hoofd

Dit alles weer verwarrend

Wat gebeurt er?

Ik heb alleen mijn verdriet

Je zult nooit mijn naam zeggen als troost