Skibbereen - The Dubliners

Oh father dear, I oft-times hear you speak of Erin’s isle

Her lofty hills, her valleys green, her mountains rude and wild

They say she is a lovely land wherein a saint might dwell

So why did you abandon her, the reason to me tell

Oh son, I loved my native land with energy and pride

Till a blight came o’er the praties;

my sheep, my cattle died

My rent and taxes went unpaid, I could not them redeem

And that’s the cruel reason why I left old Skibbereen

Oh well do I remember that bleak December day

The landlord and the sheriff came to take us all away

They set my roof on fire with their cursed English spleen

I heaved a sigh and bade goodbye to dear old Skibbereen

Your mother too, God rest her soul, fell on the stony ground

She fainted in her anguish seeing desolation 'round

She never rose but passed away from life to immortal dream

She found a quiet grave, me boy, in dear old Skibbereen

And you were only two years old and feeble was your frame

I could not leave you with my friends for you bore your father’s name

I wrapped you in my cóta mór in the dead of night unseen

I heaved a sigh and bade goodbye to dear old Skibbereen

Oh father dear, the day will come when in answer to the call

All Irish men of freedom stern will rally one and all

I’ll be the man to lead the band beneath the flag of green

And loud and clear we’ll raise the cheer, Revenge for Skibbereen!

Oh lieve vader, ik hoor je vaak praten over Erin's eiland

Haar hoge heuvels, haar groene valleien, haar bergen ruw en wild

Ze zeggen dat ze een prachtig land is waar een heilige kan wonen

Dus waarom heb je haar in de steek gelaten, de reden om me te vertellen?

Oh zoon, ik hield van mijn geboorteland met energie en trots

Tot een plaag over de praties kwam;

mijn schapen, mijn vee stierf

Mijn huur en belastingen zijn onbetaald gebleven, ik kon ze niet inwisselen

En dat is de wrede reden waarom ik de oude Skibbereen verliet

Ach, ik herinner me die gure decemberdag nog

De huisbaas en de sheriff kwamen ons allemaal halen

Ze staken mijn dak in brand met hun vervloekte Engelse milt

Ik slaakte een zucht en nam afscheid van die lieve oude Skibbereen

Je moeder ook, God rust haar ziel, viel op de steenachtige grond

Ze viel flauw in haar angst toen ze de verlatenheid 'rond' zag

Ze stond nooit op, maar stierf van het leven naar een onsterfelijke droom

Ze vond een rustig graf, jongen, in die lieve oude Skibbereen

En je was pas twee jaar oud en zwak was je frame

Ik kon je niet bij mijn vrienden achterlaten, want je droeg de naam van je vader

Ik wikkelde je in het holst van de nacht ongezien in mijn cóta mór

Ik slaakte een zucht en nam afscheid van die lieve oude Skibbereen

Oh lieve vader, de dag zal komen dat in antwoord op de oproep

Alle Ierse mannen van vrijheidssteven zullen een en al verzamelen

Ik zal de man zijn om de band te leiden onder de vlag van groen

En luid en duidelijk zullen we juichen, Revenge for Skibbereen!