Poisenville Kids No Wins / Reprise (This Must Be Our Time) - El-P, Cat Power

This is the sound of what you don’t know killing you

This is the sound of what you don’t need still true

This is the sound of what you don’t want still in you

When a live wire lights little metal rail

Right when a marvel of engineering steered me clear in to the plight

Right before the bodegas open, after the peak of night before the paper’s

delivered

I sat on the corner and sparked a light

The same corner I perched when I zone dropped on the block first

At almost 5 o’clock watching for sun spots or store clerks

A lone spot, almost kinda like the zone was forgot

As if the grid had been reset and couldn’t catch to the clock

Or the stoop was stuck in the past a half minute and I sat in it

With a loosie Newpy drift out of my lips, taste;

half minted

And I felt like a hundred bucks in the pocket of a gambling lush

At a wondershowzen flow with the droids of destructo luck

Fugitoid on the run again, the sky gleamed the maroonist coloring

Layered against the bluest tone from where the thunder lived

And here I was directly under it

Like some dejected little grey they told to stay and wait for the mothership

A cotton ball in a blizzard of mischief or brain prison

With a thought that rode on the bus and came for conjugal visits

And fucked it’s way into my grey matter, the tattered territory

Stayed chattering and nagging till it demanded it yell it for me

And I tried to hold the thing back but the meditation was otherly

Fixated on what a friend said and relating it to my struggling

«Metropoloid void so damn smothering»

But we were children of poisenville and saw the seduction less repugnant

And reserved the right as the triggerman with the back up plan of self

destruction

And I touched the type of chemicals that could pull me towards that function

It’s the stuff I find hard for discussion

How the fuck do you explain your own self destruction and still remain trusted?

To answer the question, yes — the city wants you gone

And thats the only thing connecting us, but the connection is so strong

So how dare you assume that I’ll sleep when you’re dead

This is well outside the boundaries of acceptable behavior

I will not give you the go ahead and you will not be remembered fondly

I’m throwing down the gauntlet, fuck you this isn’t your decision

And for all the holy fuck I give, your little spectacle is ended

But don’t think for just one second you’ve honored your obligations to me

I’m serious look in my eyes, I don’t find this funny

Or whatever you imagine poetry and justice feels like when you combine them

I am not going to allow this on my watch buddy, nobodies impressed

With your imagined sacrifice device or insurmountable regret

You are not uniquely pained and if you go we won’t be sorry

And who the hell are you to put me through the banality of watching this

Cause many better men have gone for clearly better reasons and I

Starkly must remind you that you have not even been trying

And that’s the only thing remarkable about you, stop me if I’m lying

We are always outnumbered but we were never out militiad

There’s no dignity for criminals, no ministry for the wicked

In this town if you make a sound you’re the leper with the most fingers

The League of Extraordinary Nobodies, the other teams bringing in ringers

No faith in the majority, no hope for the little ones

Sally pulled a pistol out, billy got a blunderbuss

So what the fuck are you feeling that makes your struggle so wondrous?

Enough to arrogantly pull what’s left of the rug out from under us?

I think not, you’re in the same barrel all us other crabs are caught

And if I have to live, you have to live;

whether you like this shit or not

Dedicated to the drowning, and the noble futility of the desperate friends

forced to watch

(Never again)

And to my good friends who refused to allow it to happen to me

(Never again)

You know who you are, you know what I’m talking about

(Never again)

Believe me, man

I promise

(Never never never gonna get that way again)

Dit is het geluid van wat je niet kent dat je doodt

Dit is het geluid van wat je niet nodig hebt nog steeds waar

Dit is het geluid van wat je niet nog in je wilt hebben

Wanneer een stroomdraad een kleine metalen rail oplicht

Precies op het moment dat een technisch wonder me naar de situatie leidde

Vlak voordat de bodega's opengaan, na het hoogtepunt van de nacht voor de krant

afgeleverd

Ik zat op de hoek en ontstak een licht

Dezelfde hoek waar ik zat toen ik als eerste op het blok viel

Om bijna 5 uur uitkijken naar zonnevlekken of winkelbedienden

Een eenzame plek, bijna alsof de zone was vergeten

Alsof het raster was gereset en de klok niet kon volgen

Of de stoep zat de afgelopen halve minuut vast en ik zat erin

Met een losie Newpy drift uit mijn lippen, proef;

half geslagen

En ik voelde me honderd dollar in de zak van een gokverslaafde

Op een wondershowzen stroom met de droids van destructo luck

Fugitoid weer op de vlucht, de lucht glom in de marronistische kleuren

Gelaagd tegen de blauwste toon van waaruit de donder leefde

En hier zat ik er direct onder

Als een neerslachtige kleine grijze beer zeiden ze dat ze moesten blijven en op het moederschip moesten wachten

Een katoenen bal in een sneeuwstorm van kattenkwaad of hersengevangenis

Met een gedachte die in de bus zat en kwam voor echtelijke bezoeken

En het is een weg gevonden naar mijn grijze massa, het aan flarden gescheurde gebied

Bleef kwebbelen en zeuren totdat het het eiste, schreeuw het voor mij

En ik probeerde het ding tegen te houden, maar de meditatie was anders

Gefixeerd op wat een vriend zei en dit in verband bracht met mijn strijd

«Metropoloïde leegte zo verdomd verstikkend»

Maar we waren kinderen van Poisenville en zagen de verleiding minder weerzinwekkend

En behield het recht als de triggerman met het back-upplan van zichzelf

verwoesting

En ik raakte het soort chemicaliën aan dat me naar die functie kon trekken

Het zijn de dingen die ik moeilijk vind om te bespreken

Hoe verklaar je verdomme je eigen zelfvernietiging en blijf je toch vertrouwd?

Om de vraag te beantwoorden: ja, de stad wil dat je weg bent

En dat is het enige dat ons verbindt, maar de verbinding is zo sterk

Dus hoe durf je te veronderstellen dat ik zal slapen als je dood bent?

Dit is ver buiten de grenzen van acceptabel gedrag

Ik geef je geen toestemming en je zult niet met plezier worden herinnerd

Ik gooi de handschoen neer, verdomme, dit is niet jouw beslissing

En voor alle heilige neuk die ik geef, je kleine spektakel is afgelopen

Maar denk niet dat je ook maar één seconde aan je verplichtingen jegens mij hebt voldaan

Ik kijk serieus in mijn ogen, ik vind dit niet grappig

Of hoe je je poëzie en rechtvaardigheid voorstelt als je ze combineert

Ik ga dit niet toestaan ​​op mijn horloge buddy, niemand onder de indruk

Met je ingebeelde offerapparaat of onoverkomelijke spijt

Je bent niet uniek gepijnigd en als je gaat, hebben we geen spijt

En wie ben jij in godsnaam om me de banaliteit te laten ondergaan om dit te zien

Want veel betere mannen zijn gegaan om duidelijk betere redenen en ik

Starkly moet je eraan herinneren dat je het niet eens geprobeerd hebt

En dat is het enige opmerkelijke aan jou, stop me als ik lieg

We zijn altijd in de minderheid, maar we waren nooit buiten de militie

Er is geen waardigheid voor criminelen, geen bediening voor de goddelozen

Als je in deze stad een geluid maakt, ben je de melaatse met de meeste vingers

De League of Extraordinary Nobodies, de andere teams brengen ringers binnen

Geen vertrouwen in de meerderheid, geen hoop voor de kleintjes

Sally haalde een pistool tevoorschijn, Billy kreeg een donderbus

Dus wat voel je verdomme dat je strijd zo wonderbaarlijk maakt?

Genoeg om arrogant wat er nog over is van het tapijt onder ons vandaan te trekken?

Ik denk van niet, je zit in hetzelfde vat, alle andere krabben worden gevangen

En als ik moet leven, moet jij leven;

of je deze shit nu leuk vindt of niet

Opgedragen aan de verdrinking en de nobele nutteloosheid van de wanhopige vrienden

gedwongen om te kijken

(Nooit meer)

En aan mijn goede vrienden die weigerden toe te staan ​​dat het mij overkwam

(Nooit meer)

Je weet wie je bent, je weet waar ik het over heb

(Nooit meer)

Geloof me, man

Ik beloof

(Nooit, nooit, nooit meer op die manier)