VERGESSEN - Zombiez

Ich denk' zurück an mein Leben

Vier Wände die mich umgeben

Senk' den Kopf, immer Regen

Fühlte mich hingezogen zu allem was dunkel war

Ich hab' mal geliebt, doch ein Rosenblatt welkt mit der Zeit und zerfällt

Ich steh' tot an dei’m Fenster, erkenn' dich nicht mehr

Hätt' ich ein Herz würd' es brennen vor Schmerz

Bilder verzerrt, in mir ist es so leer

Verschwommene Fetzen von Nächten am Meer

Wellen die brechen an Felsen und sterben wie Blätter von Bäumen im stürmischen

Herbst

Schwer fällt der Weg, wenn ich ihre Augen seh'

Ich hab' Sehnsucht nach ihrem Lächeln, doch hab für immer ausgelebt

Die Erinnerung ist fort, ich lauf' durch den Wald und such' dich

Doch überall dort wo ich dich suche ist nur Alarm und Flutlicht

Wo bist du hin?

Ich würd' alles her geben um dich noch ein letztes Mal wieder

zu seh’n

Augenlider gelähmt, irre ziellos im Schnee umher

Sagt wieso seh' ich im Nebel mehr klarer als in eurer Welt, welche bald in die

Hände des Teufels fällt, wenn wir uns aufmachen?

Aus graufarbenen Rauchschwaden hinauftauchen und ausatmen

Ein letzes Mal, für immer vergessen, zersetzt im Grab

Die Welt die ich kannte verfällt in Schlaf

Ein letzes Mal, für immer vergessen, zersetzt im Grab

Die Welt die ich kannte verfällt in Schlaf

Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen

Ich weiß, dass Erinnerungen wertvoll sind

Und schmecke immer noch auf meiner Zunge den ersten Biss

Doch erinnere mich nicht mehr wie mein Herzschlag klingt

Ich hab ihn vergessen, auch wenn es schmerzhaft ist

(Er ist weg)

Er ging mit meiner Liebe (ey)

Ich töte Gefühle, so dass ich nie mehr was spüre (hey)

Meine Seele eine Kerze, jeder um mich friert

Es wird nicht mehr so wie früher

Wenigstens sind wir zu viert

Leere hinter meiner Stirn

Jeden gottverdammten Eintrag gelöscht, komplett formatiert

(Gestern bleibt gestern)

Schredderte Kapitel, ein paar Tage leben nur noch in dem Jetzt und dem Hier

(Jetzt und dem Hier)

Entwickel mich, stapfe wie ein Untoter durch die Menge der Menschen im

Zeitraffer

Keine Emotionen mehr

In meiner Hand fließt nur noch Eiswasser

Ich hab meinen schwarzen Fingernägel in der Vergangenheit fest gekrallt (ja)

Stehe ewig im Nebel eines geistlichen Waldes (ja)

Und sehe, dass es wird wie damals, doch es wird niemals geschehen (ja)

Ich hoffe dieser Weg führt mich nicht in eine Sackgasse, sondern ins Licht

Verkommenes Kind, tief sind die Narben in meinem verfallenem Zombiegesicht

Ich fresse mein eigenes Herz, denn ich will meine vergangenen Taten vergessen

In meinem offenen Schädel befindet sich nichts mehr, außer ein paar bunte Fetzen

Ich fresse mein eigenes Herz, weil ich will meine vergangenen Tagen verdauen

Nun bin ich frei von den Fängen wie Liebe

Ich bin nicht mehr blind, sehe klar durch die Augen

Ich fresse mein eigenes Herz, denn ich will meine vergangenen Taten vergessen

(vergessen, vergessen, vergessen, vergessen)

In meinem offenen Schädel befindet sich nichts mehr, außer ein paar bunte

Fetzen (paar bunte Fetzen, paar bunte Fetzen, paar bunte Fetzen)

Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen

(Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen

Für immer vergessen

Für immer vergessen, für immer vergessen)

Ik denk terug aan mijn leven

Vier muren die mij omringen

Laat je hoofd zakken, altijd regen

Voelde me aangetrokken tot alles wat donker was

Ik heb ooit liefgehad, maar een rozenblaadje verwelkt en valt na verloop van tijd uit elkaar

Ik ben dood voor je raam, ik herken je niet meer

Als ik een hart had, zou het branden van de pijn

Beelden vervormd, het is zo leeg in mij

Vage flarden van nachten aan zee

Golven die breken op rotsen en sterven als bladeren van bomen bij stormachtig weer

herfst

Het pad is moeilijk als ik haar ogen zie

Ik verlang naar haar glimlach, maar leefde het voor altijd uit

De herinnering is weg, ik loop door het bos en zoek jou

Maar waar ik je ook zoek, er is alleen een alarm en schijnwerpers

Waar ben je naartoe gegaan?

Ik zou er alles voor over hebben om je nog een laatste keer te zien

zien

Oogleden verlamd, doelloos ronddwalen in de sneeuw

Vertel me waarom ik duidelijker zie in de mist dan in jouw wereld, die binnenkort in de

Duivelshanden vallen als we uit elkaar gaan?

Duik uit wolken grijze rook en adem uit

Nog een laatste keer, voor altijd vergeten, ontleed in het graf

De wereld die ik kende valt in slaap

Nog een laatste keer, voor altijd vergeten, ontleed in het graf

De wereld die ik kende valt in slaap

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Ik weet dat herinneringen kostbaar zijn

En proef nog steeds de eerste hap op mijn tong

Maar ik weet niet meer hoe mijn hartslag klinkt

Ik ben hem vergeten, ook al is het pijnlijk

(Hij is weg)

Hij ging met mijn liefde (ey)

Ik dood gevoelens zodat ik nooit iets voel (hey)

Mijn ziel een kaars, iedereen om me heen bevriest

Het zal niet meer zijn zoals het was

We zijn in ieder geval met zijn vieren

leegte achter mijn voorhoofd

Alle verdomde invoer gewist, helemaal geformatteerd

(gisteren blijft gisteren)

Verscheurde hoofdstukken, een paar dagen leven alleen in het nu en het hier

(Nu en hier)

Evolueer me, sjouw als een ondode door de menigte van mensen in

time-lapse

geen emoties meer

Alleen ijswater stroomt in mijn hand

Ik heb in het verleden mijn zwarte vingernagels strak geklauwd (ja)

Sta voor altijd in de mist van een spiritueel bos (ja)

En zie dat het zal zijn zoals toen, maar het zal nooit gebeuren (ja)

Ik hoop dat dit pad me niet naar een doodlopende weg leidt, maar naar het licht

Verdorven kind, diep zijn de littekens op mijn verrotte zombiegezicht

Ik eet mijn eigen hart, omdat ik mijn vroegere daden wil vergeten

Er is niets meer in mijn open schedel, behalve een paar kleurrijke kladjes

Ik eet mijn eigen hart omdat ik mijn afgelopen dagen wil verteren

Nu ben ik vrij uit de klauwen van liefde

Ik ben niet langer blind, zie duidelijk door de ogen

Ik eet mijn eigen hart, omdat ik mijn vroegere daden wil vergeten

(vergeet, vergeet, vergeet, vergeet)

Er is niets meer in mijn open schedel behalve een paar gekleurde

kladjes (sommige kleurrijke kladjes, een paar kleurrijke kladjes, een paar kleurrijke kladjes)

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

(Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten, voor altijd vergeten

Voor altijd vergeten

voor altijd vergeten, voor altijd vergeten)