Разговор - Зга

Разговор за столом в сотый раз об одном,

Словно вечным огнем не для нас написали:

Через ушко иглы не пройти с узелком

Ох, не будь дураком, не трепи языком,

Лучше вспомни о Том, у Кого Слово было в начале.

Вот оставить бы быт, в руки — посох, и в скит,

Отказавшись от мира, от славы и чина…

Но народ не поймет, и родня не простит,

И в крови — низкий уровень гемоглобина.

По несжатым полям, всё по тем же граблям,

По бумажным рублям и лимонам с кусками,

И по мусору ссор из избы да на двор.

Боже мой, не устал ли ты мучиться с нами?

Сколько можно стоять со щитом и мечом

Одиноко, как перст среди бранного поля?

Серый свод облаков шепчет теплым дождем:

Свой удел — не предел, своя воля — не воля.

Мне с рожденья дано право выбора строк,

Бесконечных дорог, что сойдутся в зените,

Да еще уголёк, чтоб искрил, где темно, —

Вот и весь узелок на истрепанной нити.

Разговор за столом — словно сквозь бурелом,

Пробираюсь с трудом через дебри печали

И тоски о былом… Ты опять о другом?

А давай помолчим или вместе споём,

И услышим то Слово, что было в начале.

Voor de honderdste keer een gesprek aan tafel over één ding,

Alsof met eeuwige vlam, niet voor ons, schreven ze:

Ga niet met een knoop door het oog van de naald

Oh, wees niet een dwaas, spreek je tong niet

Herinner je maar beter Degene bij Wie het Woord in het begin was.

Dat zou het leven in de handen achterlaten - een staf, en in de skete,

Na de wereld te hebben verzaakt, van glorie en rang...

Maar de mensen zullen het niet begrijpen, en familieleden zullen niet vergeven,

En in het bloed - een laag hemoglobinegehalte.

Over ongecomprimeerde velden, over dezelfde hark,

Voor papieren roebels en citroenen met stukjes,

En over de puinhoop van ruzies van de hut en de tuin in.

Mijn God, ben je niet moe van het lijden met ons?

Hoe lang kun je staan ​​met een schild en een zwaard?

Eenzaam, als een vinger tussen het twistzieke veld?

Het grijze wolkengewelf fluistert met warme regen:

Je lot is niet de limiet, je wil is niet je wil.

Ik ben geboren met het recht om lijnen te kiezen,

Eindeloze wegen die samenkomen op het zenit

Ja, zelfs een stuk kolen om te schitteren waar het donker is, -

Hier is de hele knoop op de gerafelde draad.

Een gesprek aan tafel - als door een windscherm,

Ik baan me met moeite een weg door de wildernis van verdriet

En verlangen naar het verleden... Heb je het weer over iets anders?

En laten we zwijgen of samen zingen,

En laten we het Woord horen dat in het begin was.