Petite fable (Le chat et l'oiseau) - Yves Montand

Un village écoute désolé

Le chant d’un oiseau blessé

C’est le seul oiseau du village

Et c’est le seul chat du village

Qui l’a à moitié dévoré

Et l’oiseau cesse de chanter

Le chat cesse de ronronner

Et de se lécher le museau

Et le village fait à l’oiseau

De merveilleuses funérailles

Et le chat qui est invité

Marche derrière le petit cercueil de paille

Où l’oiseau mort est allongé

Porté par une petite fille

Qui n’arrête pas de pleurer

Si j’avais su que cela te fasse tant de peine

Lui dit le chat

Je l’aurais mangé tout entier

Et puis je t’aurais raconté

Que je l’avais vu s’envoler

S’envoler jusqu’au bout du monde

Là-bas où c’est tellement loin

Que jamais on n’en revient

Tu aurais eu moins du chagrin

Simplement de la tristesse et des regrets.

Il ne faut jamais faire les choses à moitié.

Een dorp luistert sorry

Het lied van een gewonde vogel

Het is de enige vogel in het dorp

En het is de enige kat in het dorp

Wie heeft het half verslonden?

En de vogel stopt met zingen

De kat stopt met spinnen

En lik je snuit

En het dorp gemaakt voor de vogel

Een prachtige begrafenis

En de kat die is uitgenodigd

Loop achter de kleine strokist

Waar de dode vogel ligt

Gedragen door een klein meisje

Wie kan niet stoppen met huilen

Als ik had geweten dat het je zoveel pijn doet

zei de kat

Ik zou het heel hebben gegeten

En dan had ik het je verteld

Dat ik hem had zien wegvliegen

Vlieg naar het einde van de wereld

Daar waar het zo ver is

Dat we nooit meer terugkomen

Dan had je minder verdriet gehad

Alleen verdriet en spijt.

Je moet dingen nooit half doen.