Rue St Vincent - Yves Montand

Elle avait, sous sa toque de martre

Sur la butte Montmartre

Un petit air innocent

On l’appelait Rose, elle était belle

A sentait bon la fleur nouvelle

Rue Saint-Vincent

On n’avait pas connu son père

A n’avait pus de mère

Et depuis mil neuf cent

A de meurait chez sa vieille aïeule

Oè qu’a s'éle vais comme ça, toute seule

Rue Saint-Vincent

A travaillait, déjà, pour vivre

Et les soirs de givre

Sous le froid noir et glaçant

Son petit fichu sur les épaules

A rentrait, par la rue des Saules

Rue Saint-Vincent

A voyait, dans les nuits de gelée

La nappe étoilée

Et la lune en croissant

Qui brillait, blanche et fatidique

Sur la petite croix de la basilique

Rue Saint-Vincent

L'été par les chauds crépuscules

A rencontrait Jules

Qu'était si caressant

Qu’a restait la soirée entière

Avec lui, près du vieux cimetière

Rue Saint-Vincent

Mais le petit Jules était de la tierce

Qui soutient la gerce

Aussi, l’adolescent

Voyant qu’a ne marchait pas au pantre

D’un coup de surin lui troua le ventre

Rue Saint-Vincent

Quand ils l’ont couchés sous la planche

Elle était toute blanche

Même qu’en l’ensevelissant

Les croque morts disaient que la pauvre gosse

Était claquée le jour de sa noce

Rue Saint-Vincent

Elle avait, sous sa toque de martre

Sur la butte Montmartre

Un petit air innocent

On l’appelait Rose, elle était belle

A sentait bon la fleur nouvelle

Rue Saint-Vincent

Ze had, onder haar sabelmarterhoed

Op de heuvel van Montmartre

Een beetje onschuldige blik

We noemden haar Rose, ze was mooi

Rook de nieuwe bloem

St. Vincentstraat

We kenden zijn vader niet.

A had geen moeder

En sinds negentienhonderd

A de stierf in het huis van haar oude grootmoeder

Waar ga je zo heen, helemaal alleen

St. Vincentstraat

A werkte al voor de kost

En de avonden van vorst

Onder de zwarte en ijskoude

Haar sjaaltje op haar schouders

Een teruggekeerd, door de rue des Saules

St. Vincentstraat

Een zaag, in de ijzige nachten

Het sterrenhemel tafelkleed

En de maansikkel

Dat scheen, wit en noodlottig

Op het kleine kruis van de basiliek

St. Vincentstraat

Zomer bij de warme schemering

Met Jules

Wat was er zo lief?

Wat was er nog over van de hele avond

Met hem bij de oude begraafplaats

St. Vincentstraat

Maar kleine Jules werd derde

Wie steunt de chap

Ook de tiener

Zien dat het niet werkte

Met een slag van de beitel doorboorde zijn maag

St. Vincentstraat

Toen ze hem onder de plank legden

Ze was helemaal wit

Zelfs door het te begraven

De begrafenisondernemers zeiden het arme kind...

Werd geslagen op haar trouwdag

St. Vincentstraat

Ze had, onder haar sabelmarterhoed

Op de heuvel van Montmartre

Een beetje onschuldige blik

We noemden haar Rose, ze was mooi

Rook de nieuwe bloem

St. Vincentstraat