Ma gosse, ma petite môme - Yves Montand

Paroles: Henri Contet.

musique: Marguerite Monnot 1947

Ma môme, ma p’tite gosse

On va faire la noce,

J' t’emmène en carrosse

Jusqu'à Robinson,

Vas-y, fais-toi belle,

Sors tes ribambelles

De blanches dentelles

En point d’Alençon

Le soleil se bag’naude,

Y a des valses qui rôdent

Sur des airs d’amoureux,

Y a ton c ur qui bavarde,

J ' lui paierai une cocarde

En passant par Neu-Neu

Ma gosse, ma p’tite môme

Y a des prés qui chôment,

Des lits qui embaument

Pour y faire l’amour.

T’as la peau si douce

Qu’une fois sur la mousse

T’as l’air d'être en douce

Cousue dans du v’lours

Ma gosse, ma p’tite reine

Le printemps s’amène,

Prends-en pour la s’maine

A t’en faire rêver.

Me v’là comme Verlaine

J’ai l’c ur plein d’poèmes

Et tell’ment que je t’aime

J’ai envie de pleurer

Le soleil se bag’naude,

Y a des valses qui rôdent

Sur des airs d’amoureux,

J’en ai le c ur qui chavire

On n’a plus rien à s' dire

Viens, on va être heureux…

Tekst: Henri Contet.

muziek: Marguerite Monnot 1947

Mijn kind, mijn kleine kind

We gaan trouwen,

Ik breng je in een koets

Tot Robinson,

Ga je gang, maak jezelf mooi,

Haal je zwermen eruit

witte veter

Alençon Punt

De zon dwaalt,

Er liggen walsen op de loer

Op de tonen van geliefden,

Daar is je hart dat praat,

Ik zal hem een ​​kokarde betalen

Via Neu-Neu

Mijn kind, mijn kleine kind

Er zijn weiden die braak liggen,

Bedden die stinken

Daar de liefde bedrijven.

Je hebt zo'n zachte huid

Eenmaal op het mos

Je lijkt zachtaardig te zijn

Genaaid in velours

Mijn kind, mijn kleine koningin

De lente komt eraan,

Neem het voor de week

Om je ervan te laten dromen.

Hier ben ik als Verlaine

Ik heb een hart vol gedichten

En zo veel dat ik van je hou

Ik wil huilen

De zon dwaalt,

Er liggen walsen op de loer

Op de tonen van geliefden,

Ik heb het hart dat kapseist

We hebben niets meer te zeggen

Kom op, we zullen blij zijn...