L'addition - Yves Montand

Des jours heureux, une colombe

Des soirs qui tombent, un regard bleu

Plus un sanglot, plus un violon

La vie et tout ce temps cassé

Que l’on appelle le passé

Plus l’avenir en dix leçons

De nos prophètes bénévoles

Plus une bombe sur une école

Et les oiseaux qui chantent après

L' avion ne l’a pas fait exprès

Plus les amis dans la maison

Moins ceux qui pour toujours s’en vont

Les enfants sont déjà devant

Ôté de nous, ôté de moi

Il ne nous reste pas beaucoup

Plus les combats, le cœur qui bat

Les défaites souvent secrètes

Et tous les doutes qu’on redoute

Mas quand on a perdu le nôtre

Il y a encore l’espoir des autres

Multiplié par les idées

Divisé par tous les mots d’ordre

Certains finissent par confondre

Certains ne peuvent pas répondre

Bouche sans cri au bout d’une corde

Et plus la pluie et le bon temps

Et l’herbe qui pousse entre-temps

Plus tous les désobéissants

Qui ne veulent plus se mettre en rang

Les enfants sont déjà devant

Moins ceux qui sont encore à naître

Plus l’inconnu dans la fenêtre

Et plus l’amour de quelques-uns

Et plus ou moins de quelques-unes

Je pose tout, je retiens une

Égale…

Égale un homme en équilibre

Sur trois vers

De Prévert

Mais ce sont des vers libres

Fijne dagen, een duif

Vallende avonden, blauwe ogen

Geen snik meer, geen viool meer

Het leven en al die gebroken tijd

Wat wordt het verleden genoemd?

Plus de toekomst in tien lessen

Van onze welwillende profeten

Geen bom meer op een school

En de vogels die zingen na

Het vliegtuig deed het niet met opzet.

Geen vrienden meer in huis

Minder degenen die voor altijd weggaan

De kinderen lopen al voorop

Neem van ons weg, neem van mij weg

We hebben niet veel meer

Nooit meer vechten, kloppend hart

De vaak geheime nederlagen

En alle twijfels waar we bang voor zijn

Mas toen we de onze verloren

Er is nog hoop voor anderen

Vermenigvuldigd met ideeën

Gedeeld door alle trefwoorden

Sommige eindigen verwarrend

Sommigen kunnen niet antwoorden

Mond zonder kreet aan het einde van een touw

En geen regen meer en mooi weer

En het gras dat in de tussentijd groeit

Plus alle ongehoorzamen

Wie wil er niet meer in de rij staan

De kinderen lopen al voorop

Minus degenen die nog moeten worden geboren

Plus het onbekende in het raam

En de liefde van enkelen

En meer of minder dan een paar

Ik leg het allemaal neer, ik houd er een vast

Gelijkwaardig…

Staat gelijk aan een man in balans

In drie regels

De Prévert

Maar dit zijn gratis verzen