Like Father, Like Son - Yüth Forever

I’m diseased

Struck with melancholy

And a deadbeat dad who never said sorry

I’m diseased, I’m diseased

The roots have poisoned the tree

So all I ask is that you take it easy on me

I’ve got a whole lot of questions that will never get answered

And a pair of slit wrists to match a heart filled with cancer

There’s a bastard in my blood that’s clawing to get out

But every now and again he escapes through my mouth

I wasn’t worth your time

But really I’m fine

I’ve been like this my whole life

Wrist always pressed to the knife

I’m swear I’m okay, I know everybody dies

I just wish we could have said our hello’s before we said our goodbyes

I’ll keep singing this lullaby

And try my hardest to not curse your name with tears in my eyes

Because I swear that I’m fine

I’m fine

I can’t miss what wasn’t mine

You were never my dad, and really that’s fine

A livid existence

Where my thoughts are constricted

Happiness restricted from a person gone missing

That’s a 10−57, and I’m a 10−56

So all I dream about is heaven, even though I’m sick

I’m a monster without a father

An embarrassment to my mother

So it’s no wonder that I’m going under

Why don’t you love your son?

Your pride and joy, I love you dad

Why don’t you love your son?

ik ben ziek

Getroffen door melancholie

En een onverschrokken vader die nooit sorry zei

Ik ben ziek, ik ben ziek

De wortels hebben de boom vergiftigd

Dus alles wat ik vraag is dat je het rustig aan doet

Ik heb een heleboel vragen die nooit beantwoord zullen worden

En een paar doorgesneden polsen die passen bij een hart vol kanker

Er zit een klootzak in mijn bloed die klauwt om eruit te komen

Maar zo nu en dan ontsnapt hij door mijn mond

Ik was je tijd niet waard

Maar het gaat echt goed met mij

Ik ben al mijn hele leven zo

Pols altijd tegen het mes gedrukt

Ik zweer dat het goed met me gaat, ik weet dat iedereen dood gaat

Ik wou dat we onze hallo's hadden kunnen zeggen voordat we afscheid namen

Ik blijf dit slaapliedje zingen

En doe mijn uiterste best om je naam niet te vervloeken met tranen in mijn ogen

Omdat ik zweer dat het goed met me gaat

Het gaat goed met mij

Ik kan niet missen wat niet van mij was

Je was nooit mijn vader, en dat is echt prima

Een woest bestaan

Waar mijn gedachten beperkt zijn

Geluk beperkt door een vermiste persoon

Dat is een 10−57, en ik ben een 10−56

Dus ik droom alleen maar over de hemel, ook al ben ik ziek

Ik ben een monster zonder vader

Een schande voor mijn moeder

Het is dus geen wonder dat ik ten onder ga

Waarom hou je niet van je zoon?

Je trots en vreugde, ik hou van je papa

Waarom hou je niet van je zoon?