The Recluse - Yüth Forever

I am the bitter son of a world that never wanted me

And now it’s clear to see

I am spit out and useless, beaten too many times

Now I speak to you toothless

Life’s a poison vial that’s filled to the brim

So I’ll do like they say and take it all in

Every new face tells a worn out story

Every new place gets my stomach churning

Every day the weight on my spine gets bigger

Every time I tell myself it’s okay it withers

I came from dirt, I’ll fucking end in dirt, 'cause there’s nothing more to life

than being hurt

I came from dirt, I’ll fucking end in dirt, 'cause there’s nothing more to life

than being hurt

I don’t know how to live as a man who’s lost it all

Or how to pick up these pieces when every time I fall

So I’ll gather these chains, and tie them to my feet, and step into the ocean

and forget to breathe

I’m lost, defeated, and senseless

(Senseless)

Drove away everyone I’ve loved just so I could end this

I’ve sent out my flares

And they’ve all gone unnoticed

Every cry for help was a goddamn death wish

For too long I’ve pushed death aside

And it’s never even crossed my mind

But maybe it’s time I give suicide a try

Ik ben de bittere zoon van een wereld die mij nooit wilde hebben

En nu is het duidelijk te zien

Ik ben uitgespuugd en nutteloos, te vaak geslagen

Nu spreek ik tot je tandeloos

Het leven is een flacon met gif die tot de rand gevuld is

Dus ik zal doen wat ze zeggen en alles in me opnemen

Elk nieuw gezicht vertelt een versleten verhaal

Elke nieuwe plek doet mijn maag karnen

Elke dag wordt het gewicht op mijn ruggengraat groter

Elke keer als ik tegen mezelf zeg dat het oké is, verdort het

Ik kwam uit vuil, ik eindig verdomme in vuil, want er is niets meer in het leven

dan gekwetst worden

Ik kwam uit vuil, ik eindig verdomme in vuil, want er is niets meer in het leven

dan gekwetst worden

Ik weet niet hoe ik moet leven als een man die alles heeft verloren

Of hoe je deze stukken oppakt als ik elke keer val

Dus ik zal deze kettingen verzamelen, ze aan mijn voeten binden en in de oceaan stappen

en vergeet te ademen

Ik ben verloren, verslagen en zinloos

(Zinloos)

Ik reed iedereen weg van wie ik hield, zodat ik hier een einde aan kon maken

Ik heb mijn fakkels verzonden

En ze zijn allemaal onopgemerkt gebleven

Elke kreet om hulp was een verdomde doodswens

Te lang heb ik de dood opzij geschoven

En het is niet eens in me opgekomen

Maar misschien wordt het tijd dat ik zelfmoord ga proberen