The Mangrove, The Preserver - Yellow Eyes

The mangrove, the preserver, holds its tongue

As flashlight cones are whimpering

And twitching like a hand

Sighing without sound or light

The dense lungs of the waterline

Where flatness asks the water in

To fall through lit rafters

Spearing like a shiv of dust

To meet it, the preserver

Which is mangrove here but winter there

Do not probe your fearfulness and pride

Just try to shimmer by

Without a look into the pit

On your way to Dresden on a train

Your luggage close

Your bulging gut that’s rooted through

With hairline strands of thread and loam

It wants it

The smell of mud

Through the cold glass with one small scratch

The mangrove, the preserver, holds its tongue

De mangrove, de beschermer, houdt zijn tong in bedwang

Terwijl zaklampkegels janken

En trillen als een hand

Zuchten zonder geluid of licht

De dichte longen van de waterlijn

Waar vlakheid het water naar binnen vraagt

Om door verlichte spanten te vallen

Speurend als een stofwolk

Om het te ontmoeten, de beschermer

Wat hier mangrove is, maar daar winter

Onderzoek je angst en trots niet

Probeer gewoon voorbij te glinsteren

Zonder een kijkje in de put

Op weg naar Dresden met de trein

Uw bagage dicht

Je uitpuilende darm die wortel schiet

Met haarlijntjes van draad en leem

Het wil het

De geur van modder

Door het koude glas met een klein krasje

De mangrove, de beschermer, houdt zijn tong in bedwang