Winterreise, D. 911: Die Wetterfahne - Xavier Sabata, Francisco Poyato, Франц Шуберт

Der Wind spielt mit der Wetterfahne

Auf meines schönen Liebchens Haus.

Da dacht ich schon in meinem Wahne,

Sie pfiff den armen Flüchtling aus.

Er hätt' es bemerken sollen,

Des Hauses aufgestecktes Schild,

So hätt' er nimmer suchen wollen

Im Haus ein treues Frauenbild.

Der Wind spielt drinnen mit den Herzen

Wie auf dem Dach, nur nicht so laut.

Was fragen sie nach meinen Schmerzen?

Ihr Kind ist eine reiche Braut.

De wind speelt met de windwijzer

Naar het huis van mijn lieve liefde.

Toen dacht ik in mijn waanvoorstelling,

Ze floot naar de arme voortvluchtige.

Hij had het moeten merken

het schild van het huis,

Zo had hij er nooit uit willen zien

In huis een getrouwe afbeelding van een vrouw.

De wind speelt met de harten van binnen

Zoals op het dak, alleen niet zo luid.

Wat vraag je over mijn pijn?

Uw kind is een rijke bruid.