Mephistos Will - Wretched

All of the elements are filled with black

Consuming my body

My preceding visions fade to white

And that’s when I hear shrieks

I smell fire engulfing all of those slain before me

With their souls slashed apart

The weaker discarded, towering above

I feel their feet brush my hair

Virgins grinning slightly as they crawl

Across the molten fields dripping with sweat

Bringing rotting phallus’s near

Here to satiate you as you’re hemorrhaging

Set forth almighty futures

Release your almighty sin

The falling of the sky barely

Tells the end is near

Mephisto murmurs in my ear

«Light has fallen my child

A new day is dawning, as I’m ever

Spawning serpents that slip down my legs»

Barely brought back to life

Visuals of the supreme dimly lit

In bearing my assassin, as I fall into truth

Frustration sets in while

I’m forced into this escalation

I’m slipping away into a distant reality

Where my sights stretch higher than the clouds of God

Disgusted by this constant trepidation

I kneel upon these golden steps to heave

Christ calls «Behold, my crown is dawn»

While the angels flock the skies that burn

Wrath

How unexpectedly

Swaggering in my invincibility

Laid on the fall of this retribution

In the deficient city, I stand hard

Emerging from those luscious pearly gates

Saint Peter begins to cackle

«Inside you’re nothing»

Alle elementen zijn gevuld met zwart

Mijn lichaam consumeren

Mijn eerdere visioenen vervagen naar wit

En dan hoor ik gegil

Ik ruik vuur dat al degenen overspoelt die voor mij zijn gedood

Met hun zielen verscheurd

De zwakkere weggegooid, torenhoog boven

Ik voel hun voeten mijn haar borstelen

Maagden die lichtjes grijnzen terwijl ze kruipen

Over de gesmolten velden druipend van het zweet

Rottende fallus in de buurt brengen

Hier om je te verzadigen terwijl je bloedt

Stel almachtige toekomsten voor

Laat je almachtige zonde los

Het vallen van de lucht nauwelijks

Vertelt dat het einde nabij is

Mephisto mompelt in mijn oor

«Er is licht gevallen, mijn kind»

Een nieuwe dag breekt aan, zoals altijd

Spawnende slangen die langs mijn benen glijden»

Nauwelijks weer tot leven gebracht

Beelden van de allerhoogste slecht verlichte

Bij het dragen van mijn moordenaar, terwijl ik in de waarheid val

Frustratie komt binnen terwijl

Ik word gedwongen tot deze escalatie

Ik glijd weg in een verre realiteit

Waar mijn zicht hoger is dan de wolken van God

Walgen van deze constante schroom

Ik kniel op deze gouden stappen om te heffen

Christus roept «Zie, mijn kroon is de dageraad»

Terwijl de engelen de luchten die branden

Toorn

Hoe onverwacht

Zwervend in mijn onoverwinnelijkheid

Gelegd op de val van deze vergelding

In de gebrekkige stad sta ik hard

Opkomend uit die weelderige parelwitte poorten

Sint Pieter begint te kakelen

"Binnen ben je niets"