...Wenn das Ende naht - Winterdome

Es war Stolz in ihren Blicken

und auch Angst.

Doch den Blick von ihnen er wandt'

und der Hoffnung schwandt zu Tränen.

— Refrain —

Auch noch zu hart,

da sein Ende naht.

Zuviel gewagt,

da sein Ende naht.

Und sie sahen des Volkes Held

ein letztes mal.

Als er auf die Feinde traf

wurde sein Mut zum Denkmal.

— Refrain —

Er sah sie an,

sah voller Abscheu ihre Furcht.

Verstand er nicht, dass ihre Furcht

vor ihm und um ihn war.

Gefangen in dem Zwang,

in Untat Feigheit zu sehen.

Und keine Angst ihm größer schien,

als nur einmal Angst nicht zu

bestehen.

Ihre Blicke senkten sich,

als er noch focht.

Denn sein Ende, wußten sie,

gehört ihm ganz alleine.

— Refrain — 2x

Er was trots op hun uiterlijk

en ook angst.

Maar hij wendde zijn blik van hen af

en de hoop vervaagt tot tranen.

- Refrein -

Ook nog te moeilijk

aangezien zijn einde nabij is.

te veel gedurfd

aangezien zijn einde nabij is.

En ze zagen de held van het volk

een laatste keer.

Toen hij de vijanden ontmoette

zijn moed werd een monument.

- Refrein -

Hij keek naar haar

zagen hun angst met afschuw.

Begreep hij niet dat hun angst?

was voor hem en om hem heen.

Gevangen in de dwang

lafheid in wandaden te zien.

En geen angst leek groter voor hem

dan maar een keer niet te bang zijn

bestaan ​​uit.

hun ogen neergeslagen,

toen hij nog aan het vechten was.

Omdat zijn einde, ze wisten,

behoort hem alleen toe.

— Koor — 2x