Watcher - Winter Solstice

The stubble on my face engraves my lack of compassion

I’m counting the grass blades to pass the time

Queen-sized comfort awaits my tired eyes

Remember me?

I’m your satire’s locksmith

You referred to the way of the sword as hope

Despite the blade in your back

Two days pass and there is still no sign of the sun

But your wait calmly playing checkers with your gut instinct

On the contrary to the heart’s self-imprisonment

Your horse shoes fall like hail

I hear your name in the wind my collapsible heart skips a beat

You remain in my head only as a bitter-sweet memory

I’ve given up sleep

So I can pray for you

Day by day, I bite my tongue

The mental song is sung out loud

It shakes the ground beneath you

De stoppels op mijn gezicht graveren mijn gebrek aan medeleven

Ik tel de grassprieten om de tijd te doden

Queensize comfort wacht op mijn vermoeide ogen

Onthoud me?

Ik ben de slotenmaker van je satire

Je verwees naar de weg van het zwaard als hoop

Ondanks het mes in je rug

Twee dagen gaan voorbij en er is nog steeds geen teken van de zon

Maar je wacht rustig dammen met je instinct

In tegenstelling tot de zelfgevangenis van het hart

Je hoefijzers vallen als hagel

Ik hoor je naam in de wind, mijn inklapbare hart slaat een slag over

Je blijft alleen in mijn hoofd als een bitterzoete herinnering

Ik heb de slaap opgegeven

Zodat ik voor je kan bidden

Dag na dag bijt ik op mijn tong

Het mentale lied wordt hardop gezongen

Het schudt de grond onder je