L'Aeroport - Winter Solstice

Marching to the beat of a near end song

Your crystal facade cracks quietly

With the legend of the mantis still fresh in my mind

I continue trying to give you the key

But your foot’s already in the door

One hand on the phone

The other on a blank picture frame

Left alone to remember all the wonderful memories we never had together

There were no memories for us to have

Move your hair from your face and look me in the eyes

With the legend of the mantis still fresh in my mind

I continue trying to give you the key

But your foot’s already in the door

Forced to forget tomorrow

Each breath becomes more precious than the last

Drastic weather changes make me tired

Hopefully the worst has passed me now

Flawlessly gorgeous you looked in that dress

Your intentions were more fair than your skin

It hurts to smile when your indecisive ways

Freeze my emotionless expressions

Marching to the beat of a near end song

Your crystal facade cracks quietly

With the legend of the mantis still fresh in my mind

I continue trying to give you the key

But your foot’s already in the door

Flawlessly gorgeous you looked in that dress

Your intentions were more fair than your skin

Over and over again, I seem to lose my mind

Like a leaf in the wind of the most atrocious of hurricanes

Carelessly and directionless it floats away

Goodbye

Marcheren op het ritme van een bijna-eindnummer

Je kristallen gevel barst stilletjes

Met de legende van de bidsprinkhaan nog vers in mijn geheugen

Ik blijf proberen je de sleutel te geven

Maar je voet staat al tussen de deur

Eén hand aan de telefoon

De andere op een leeg fotolijstje

Alleen gelaten om alle prachtige herinneringen te herinneren die we nooit samen hebben gehad

Er waren geen herinneringen voor ons om te hebben

Haal je haar uit je gezicht en kijk me in de ogen

Met de legende van de bidsprinkhaan nog vers in mijn geheugen

Ik blijf proberen je de sleutel te geven

Maar je voet staat al tussen de deur

Gedwongen om morgen te vergeten

Elke ademhaling wordt kostbaarder dan de vorige

Drastische weersveranderingen maken me moe

Hopelijk is het ergste nu voorbij

Onberispelijk mooi zag je eruit in die jurk

Je bedoelingen waren eerlijker dan je huid

Het doet pijn om te glimlachen als je besluiteloos bent

Bevries mijn emotieloze uitdrukkingen

Marcheren op het ritme van een bijna-eindnummer

Je kristallen gevel barst stilletjes

Met de legende van de bidsprinkhaan nog vers in mijn geheugen

Ik blijf proberen je de sleutel te geven

Maar je voet staat al tussen de deur

Onberispelijk mooi zag je eruit in die jurk

Je bedoelingen waren eerlijker dan je huid

Keer op keer lijk ik mijn verstand te verliezen

Als een blad in de wind van de meest gruwelijke orkanen

Achteloos en richtingloos zweeft het weg

Tot ziens