Nobody Else Will Tell You - William Doyle, Laura Misch

I went for a walk

And now I feel a difference

Imagine, a moment

That the trees and the shades are displaced

All of a sudden

The world unravels before you

The controlled destruction

Of the walls, the fence, the washing line

I don’t say anything as it’s not my place to say

But nobody else will tell you

I had determined

The forest was a border, infinite

But now I feel my place is wider because of it

And in the nearer thickets

Of paths and avenues

There was so much to bend with

To break and magnify

There is so much to see

Understand and set free

That nobody else could tell you

All those circles you see

Can just be so enveloping

But nobody else will tell you otherwise

There is no banality

Within your vicinity

But nobody else will tell you

All those circles you see

Can be so enveloping

But nobody else will tell you —

Nobody but you can tell you

Ik ging wandelen

En nu voel ik een verschil

Stel je voor, een moment

Dat de bomen en de schaduwen zijn verplaatst

Plotseling

De wereld ontrafelt zich voor je

De gecontroleerde vernietiging

Van de muren, het hek, de waslijn

Ik zeg niets omdat het niet aan mij is om te zeggen

Maar niemand anders zal het je vertellen

ik had bepaald

Het bos was een grens, oneindig

Maar nu voel ik dat mijn plaats daardoor breder is

En in het dichtstbijzijnde struikgewas

Van paden en lanen

Er was zoveel om mee te buigen

Om te breken en te vergroten

Er is zoveel te zien

Begrijp en bevrijd

Dat niemand anders je zou kunnen vertellen

Al die cirkels die je ziet

Kan gewoon zo omhullend zijn

Maar niemand anders zal je anders vertellen

Er is geen banaliteit

In uw buurt

Maar niemand anders zal het je vertellen

Al die cirkels die je ziet

Kan zo omhullend zijn

Maar niemand anders zal het je vertellen...

Niemand anders dan jij kan het je vertellen