Pride Of The Biosphere - Wigwam

As I cast my mind back to the first years of war, to the best times

Of my entire career as a chaplain, I am still filled with deep piety

With profound gratitude and awe at the recollection of one remarkable

Rather remarcable, recurrent course of events that came to pass

And shed its light in my workaday life in those halcyon years

Warfare is rough play, as we all know, and in the manly and mera-

Less martial turmoil surely all of us, even the merest Negro, the

Lowliest Japanese or Jew, are equals in the sight of the same

Gawd;

indeed, I wish to emphasize this!-

Well, as I was saying, it is with intense emotion and profound

Humility that I recall those months of May, days when the

First ripe cherries would be fresh off the bough;

sitting;

there

In the dull humdrum of the Officers' Mess we would naturally

Be pleasantly diverted by questions such as- would we like some cherries!

However, it became virtually a point of tradition, yes, hearing

That innocent query rather more lusciously worded: a couple

Of «Gerries»?

How about some Gerries!

At this, and blushing

Almost openly, the officers would proceed to rape the waitresses

In full view and afterwards shoot them on the spot

And so, as the afflicted blood of these possessed women crimsoned

The drab floor out our mess, my turn would come to step forth

And perform my own assignment in this Extraordinary, this quite

Extraordinary, colorful drama!

— Those fallen souls laid to

Their last rest before the scorching pains of flaming hellfire

We would fold our hands upon the familiar words of my esteemed

Colleague — words that so frequently during my career have

Intrigued me and brought me succor — inscrutable are the ways

Of the Lord.

and how can we mortals be expected to mind and

Master every turn, a-men

Terwijl ik terugdenk aan de eerste oorlogsjaren, aan de beste tijden

Van mijn hele carrière als kapelaan ben ik nog steeds vervuld van diepe vroomheid

Met diepe dankbaarheid en ontzag bij de herinnering aan een opmerkelijke

Vrij opmerkelijke, terugkerende gang van zaken die hebben plaatsgevonden

En werp zijn licht in mijn dagelijkse leven in die mooie jaren

Oorlogvoering is ruw spel, zoals we allemaal weten, en in de mannelijke en meer-

Minder krijgshaftige beroering, wij allemaal, zelfs de kleinste neger, de...

Laagste Japanner of Jood, zijn gelijken in de ogen van hetzelfde

Gad;

inderdaad, ik wil dit benadrukken!-

Nou, zoals ik al zei, het is met intense emotie en diepgaande

Nederigheid die ik me herinner, die maanden van mei, dagen waarop de

De eerste rijpe kersen zijn vers van de tak;

zitten;

daar

In de saaie alledaagsheid van de officiersmess zouden we natuurlijk

Laat je prettig afleiden door vragen als: willen we wat kersen!

Het werd echter vrijwel een punt van traditie, ja hoor,

Die onschuldige vraag, wat weelderiger geformuleerd: een paar

Van "Gerries"?

Wat dacht je van een paar Gerries!

Bij dit, en blozend

Bijna openlijk gingen de agenten over tot het verkrachten van de serveersters

Volledig in beeld en daarna ter plekke schieten

En dus, zoals het gekwelde bloed van deze bezeten vrouwen karmozijnrood...

De grauwe vloer uit onze rotzooi, mijn beurt zou komen om naar voren te treden

En voer mijn eigen opdracht uit in deze Buitengewone, deze vrij

Buitengewoon kleurrijk drama!

— Die gevallen zielen gelegd om

Hun laatste rust voor de verzengende pijnen van het vlammende hellevuur

We zouden onze handen vouwen bij de bekende woorden van mijn gewaardeerde

Collega — woorden die ik tijdens mijn carrière zo vaak heb:

Intrigeerde me en bracht me hulp - ondoorgrondelijk zijn de manieren

Van de Heer.

en hoe kunnen wij stervelingen in ons hoofd worden verwacht en?

Beheers elke bocht, a-men