A Process so Familiar - Whitechapel

It’s coursing through my veins

My heartbeat starts to race and I can’t breathe

My composure falls apart, my vision blurs and I can’t see

I can’t stop over thinking, the thought of company is threatening

I can’t make sense of anything

I need to be alone, just let me be alone

Please put me anywhere as long as no eye can see

Every second, an hour, cold sweats devour my skin

My body shakes and I am in eternal decay

A process so familiar

A process so divine

This process would be faster

If I could die

It never goes away

The chill of the winter air puts me at peace

In the blink of an eye

A pressure release and I return to me

I still keep over thinking

But this overwhelming storm is now at rest

Enter the mind of the obsessed

I just lie and wait

Instead of running away

You can’t escape

Process infinity

Het stroomt door mijn aderen

Mijn hartslag begint te racen en ik kan niet ademen

Mijn kalmte valt uit elkaar, mijn zicht vervaagt en ik kan niet zien

Ik kan niet stoppen met nadenken, de gedachte aan gezelschap is bedreigend

Ik kan niets begrijpen

Ik moet alleen zijn, laat me gewoon alleen zijn

Zet me alsjeblieft ergens zolang geen oog kan zien

Elke seconde, een uur verslindt koud zweet mijn huid

Mijn lichaam beeft en ik ben in eeuwig verval

Een zo vertrouwd proces

Een zo goddelijk proces

Dit proces zou sneller zijn

Als ik zou kunnen sterven

Het gaat nooit weg

De kilte van de winterlucht geeft me rust

In een oogwenk

Een drukontlasting en ik keer terug naar mij

Ik blijf nog steeds nadenken

Maar deze overweldigende storm is nu tot rust gekomen

Treed binnen in de geest van de geobsedeerde

Ik lieg gewoon en wacht

In plaats van weg te rennen

Je kunt niet ontsnappen

Proces oneindig