Nothing To Give - White Lies, M83

You talked me to sleep last night

I hadn’t felt that sad in years

Your eyes like glass mistakes

They moved me close to tears

You speak those favourite fables

Which I am yet to live

And casually confirm my fears

That I’ve got nothing to give

I wish I could say

That I’ve got no regrets

But saying that would be one more

To pile on my desk

I wish I could say I’ve clung to time like gold

But as you said goodbye I almost died

I almost died

I take it back all of it Those names I called myself

The heroes of my childhood

Like hardbacks on the shelf

I take it back those promises

I made to everyone

I’m falling through a ribbon last

Before I’d learn to run

I wish I could say

That I’ve got no regrets

But saying that would be one more

To pile on my desk

I wish I could say I’ve clung to time like gold

But as you said goodbye I almost died

I almost died

I almost died

Je hebt me vannacht in slaap gepraat

Ik had me in jaren niet zo verdrietig gevoeld

Je ogen houden van glasfouten

Ze hebben me bijna in tranen bewogen

Je spreekt die favoriete fabels

die ik nog moet leven

En bevestig mijn angsten terloops

Dat ik niets te geven heb

Ik wou dat ik kon zeggen

Dat ik geen spijt heb

Maar dat zou nog een zijn

Om op mijn bureau te stapelen

Ik wou dat ik kon zeggen dat ik me vastklampte aan de tijd als goud

Maar toen je afscheid nam, ging ik bijna dood

Ik ging bijna dood

Ik neem het allemaal terug Die namen die ik mezelf noemde

De helden van mijn jeugd

Zoals hardcovers op de plank

Ik neem die beloften terug

Ik heb voor iedereen gemaakt

Ik val als laatste door een lint

Voordat ik zou leren rennen

Ik wou dat ik kon zeggen

Dat ik geen spijt heb

Maar dat zou nog een zijn

Om op mijn bureau te stapelen

Ik wou dat ik kon zeggen dat ik me vastklampte aan de tijd als goud

Maar toen je afscheid nam, ging ik bijna dood

Ik ging bijna dood

Ik ging bijna dood