Temptation - Whether, I

I know I’ve seen where this path leads too many times before

You’ve caught my gaze, but my eyes drift back for more

I’m stuck still stumbling back and forth

But I find myself still searching with one foot out the door

My mind betrays what I’m looking for

I’ve stretched the lines and pushed the marks

When did boundaries become a start

Muddling truth among the lies

Mirroring faces that I despise

Fear to fight for what I feel

Tending to wounds that never heal

If you take away the walls that I hide behind

Beneath the mask, the man behind the mind

A shattered soul fresh to pick apart

To vultures who seek an open heart

These tattered dreams become an art

Mending the pieces that fell apart

Gracefully fall into place

Onto a canvas that cannot be erased

These words always seem to find a way, they’re nothing but lies

A crowded room full of broken thoughts and misleading signs

Temptation gets the best of us no matter how hard we try

So all we can do is make the best of it, with our heads held high

We are nothing but common thieves

Stealing the hearts of the innocent we meet

But who’s to blame when they leave themselves defenseless

To a silver tongue stranger, speaking with subtle offenses

I can feel the sting of my remorse

As regret seeps into me

Why must I be so weak

Victim to the words I speak

Do I want these choices to define me

Or can I find a way back to myself

I can’t remember a time when I still held my pride

It’s been so long since I’ve felt the light behind my eyes

Ik weet dat ik al te vaak heb gezien waar dit pad heen leidt

Je hebt mijn blik opgevangen, maar mijn ogen dwalen af ​​voor meer

Ik strompel nog steeds heen en weer

Maar ik merk dat ik nog steeds met één voet buiten de deur aan het zoeken ben

Mijn geest verraadt wat ik zoek

Ik heb de lijnen uitgerekt en de markeringen geduwd

Wanneer zijn grenzen een begin geworden?

Waarheid tussen de leugens door elkaar halen

Gezichten spiegelen die ik veracht

Angst om te vechten voor wat ik voel

Verzorgen van wonden die nooit genezen

Als je de muren weghaalt waar ik achter verberg?

Onder het masker, de man achter de geest

Een verbrijzelde ziel vers om uit elkaar te halen

Aan gieren die een open hart zoeken

Deze gescheurde dromen worden een kunst

De stukken herstellen die uit elkaar vielen

Gracieus op zijn plaats vallen

Op een canvas dat niet kan worden gewist

Deze woorden lijken altijd een manier te vinden, het zijn niets anders dan leugens

Een drukke kamer vol gebroken gedachten en misleidende tekens

Verleiding haalt het beste uit ons, hoe hard we ook proberen

Dus alles wat we kunnen doen is er het beste van maken, met opgeheven hoofd

We zijn niets anders dan gewone dieven

De harten stelen van de onschuldigen die we ontmoeten

Maar wie heeft de schuld als ze zichzelf weerloos achterlaten?

Tegen een zilvertongvreemde die met subtiele beledigingen spreekt

Ik kan de angel van mijn wroeging voelen

Terwijl spijt in me sijpelt

Waarom moet ik zo zwak zijn?

Slachtoffer van de woorden die ik spreek

Wil ik dat deze keuzes mij definiëren?

Of kan ik een weg terug naar mezelf vinden?

Ik kan me niet herinneren dat ik nog trots was

Het is zo lang geleden dat ik het licht achter mijn ogen heb gevoeld