Ivy Thorns Upon the Barrow - Weeping Silence

Soul-bearer guide me

Above this mindless life

Above the willow and the wading trees

Over perceived horrors, over blinding faiths

To find my waking hour

Uncaged and free

Raven-wings carry me forth

To feel the blades of grass once more

That in life failed to grow

Hold the flowers that withered in sorrow

Breathless, embraced

In ivy thorns upon the barrow

The way goes ever on

Past the stream and wandering star

Under mountains of old decit

Over white seeds sown in winter

Bnt, distorted, twisted, and old

Led through dead-end roads till we’re cold

Even if some endure and search an awakening

Like caged birds they yearn scented gardens in spring

To break away from the delirium

To open their eyes, even if late is the hour

Like from a dream, it wakes their soul

The dead move quick and silent

Over great barren seas

Only the dead can see them

Portraits of life

Grey but vibrant are they

Breathless but full of life

They’ve reached the summit

And their wake is complete

Raven-wings carry me forth

To feel the blades of grass once more

That in life failed to grow

Hold the flowers that withered in sorrow

Breathless, embraced

In ivy thorns upon the barrow

The dream, the illusion of life

That has gone past its time

My eyes are peered to see

My mind has been set free

The final fate is sealed for I’m not blinded

And my wake is complete!

Zieldrager, leid mij

Boven dit hersenloze leven

Boven de wilg en de waadbomen

Over waargenomen verschrikkingen, over verblindende geloven

Om mijn wakkere uur te vinden

Ongekooid en vrij

Raafvleugels dragen me voort

Om de grassprieten nog een keer te voelen

Dat in het leven niet is gegroeid

Houd de bloemen vast die verwelkt zijn door verdriet

Ademloos, omarmd

In klimop doornen op de kruiwagen

De weg gaat altijd verder

Voorbij de stroom en dwalende ster

Onder bergen van oud decit

Over witte zaden gezaaid in de winter

Bnt, vervormd, verwrongen en oud

Geleid door doodlopende wegen tot we het koud hebben

Zelfs als sommigen doorstaan ​​en een ontwaken zoeken

Als gekooide vogels verlangen ze in de lente naar geurende tuinen

Om los te komen van het delirium

Om hun ogen te openen, zelfs als het laat is

Als uit een droom, maakt het hun ziel wakker

De doden bewegen snel en stil

Over grote kale zeeën

Alleen de doden kunnen ze zien

Portretten van het leven

Grijs maar levendig zijn ze

Ademloos maar vol leven

Ze hebben de top bereikt

En hun kielzog is compleet

Raafvleugels dragen me voort

Om de grassprieten nog een keer te voelen

Dat in het leven niet is gegroeid

Houd de bloemen vast die verwelkt zijn door verdriet

Ademloos, omarmd

In klimop doornen op de kruiwagen

De droom, de illusie van het leven

Dat is zijn tijd voorbij

Er wordt naar mijn ogen gekeken om te zien

Mijn geest is bevrijd

Het uiteindelijke lot is bezegeld want ik ben niet verblind

En mijn wake is compleet!