Eyes of the Monolith - Weeping Silence

Humanity, scourge of the earth!

A fiery path thou hast left in your wake

The embalmed mirror of humanity

Shudder the spine of our iniquity

I tremble in the wake

Stammer words of destiny

And I cry!

My eyes are streams

The end of time

For this earth of mine

Eyes of the monolith

My child of sorrows, hear me

And I cry!

Lose my world

Life, magnus pater aeternam

Poetry art thou in the soul of creation

Ruined by sons, betrayed by daughters

Death by the scars of treacherous dominion

Mindless to concede, tireless in absurdity

Time will find a way to shed

To sanctify the life you bled

Mensheid, gesel van de aarde!

Een vurig pad dat je in je kielzog hebt achtergelaten

De gebalsemde spiegel van de mensheid

Schud de ruggengraat van onze ongerechtigheid

Ik beef in het kielzog

Stotter woorden van het lot

En ik huil!

Mijn ogen zijn streams

Het einde der tijden

Voor deze aarde van mij

Ogen van de monoliet

Mijn kind van smarten, hoor mij

En ik huil!

Verlies mijn wereld

Leven, magnus pater aeternam

Poëzie zijt gij in de ziel van de schepping

Geruïneerd door zonen, verraden door dochters

Dood door de littekens van verraderlijke heerschappij

Zinloos om toe te geven, onvermoeibaar in absurditeit

De tijd zal een manier vinden om te werpen

Om het leven dat je bloedde te heiligen