Белая чайка - Воровайки

Клонит осень к холодам в багряном злате

И туманы в редколесье не бывают

Лишь остатки лета, в осень превращаясь

На аллеях в листьях желтых догорают

Мы глядим глаза в глаза перед разлукой

Понимая безысходность пред судьбою

Твои волосы и плечи я ласкаю

Непослушною дрожащею рукою

Припев:

Чайка белая летает над заливом,

А мы камешки с тобой бросаем в реку

И склонившись над водою плачут ивы

Без любви жить невозможно человеку

Над заливом, тучи золотом окрасив

Вот и солнце в горизонте утонуло

От любви твоей горю в безумной страсти

Нас судьба просто жестоко обманула

И не счесть ночей в разлуке предстоящей

Верить можно только в будущее слепо

Над заливом след от лета догорает

Отражаясь как тропа из злата в небо

Припев:

Чайка белая летает над заливом,

А мы камешки с тобой бросаем в реку

И склонившись над водою плачут ивы

Без любви жить невозможно человеку

Синева редеет, превращаясь в звезды

И на небе проявляясь словно иней

Стройный ряд созвездий, в глади отражаясь

Окружает прелесть тонких твоих линий

Шелестят от ветра листья, словно плачут

Провожая в безвозвратность наше лето

Мы с тобой растаем тоже в этом мраке

Ходит рядом уж совсем разлука где-то

Припев:

Чайка белая летает над заливом,

А мы камешки с тобой бросаем в реку

И склонившись над водою плачут ивы

Без любви жить невозможно человеку

De herfst neigt naar koud in karmozijnrood goud

En er is geen mist in het bos

Alleen de restanten van de zomer gaan over in de herfst

Op de steegjes in gele bladeren burn-out

We kijken oog in oog voor het afscheid

Hopeloosheid begrijpen voor het lot

Ik streel je haar en schouders

Met een ongehoorzame bevende hand

Refrein:

Een witte meeuw vliegt over de baai

En we gooien stenen met jou in de rivier

En buigend over het water treurwilgen

Het is onmogelijk voor een persoon om te leven zonder liefde

Over de baai, wolken beschilderd met goud

Dus de zon zonk in de horizon

Van jouw liefde brand ik in gekke passie

Het lot heeft ons gewoon wreed bedrogen

En tel de nachten niet mee in de komende scheiding

Je kunt alleen blindelings in de toekomst geloven

Boven de baai brandt het spoor van de zomer uit

Reflecterend als een pad van goud naar de lucht

Refrein:

Een witte meeuw vliegt over de baai

En we gooien stenen met jou in de rivier

En buigend over het water treurwilgen

Het is onmogelijk voor een persoon om te leven zonder liefde

Het blauw wordt dunner en verandert in sterren

En in de lucht verschijnen als vorst

Een slanke rij sterrenbeelden, weerspiegeld in het oppervlak

Omringt de schoonheid van je dunne lijnen

Bladeren ritselen van de wind, alsof ze huilen

Onze zomer onherroepelijk inluiden

Jij en ik zullen ook smelten in deze duisternis

Er is ergens een volledige scheiding

Refrein:

Een witte meeuw vliegt over de baai

En we gooien stenen met jou in de rivier

En buigend over het water treurwilgen

Het is onmogelijk voor een persoon om te leven zonder liefde