Не стреляйте - Воровайки

Ты стоишь холодный как живой, улыбаясь с чёрной мраморной плиты

Не спасли молитвы мои пред иконою в свете луча

Жизнь твоя погасла в тот миг и счастье моё как свеча

Не стреляйте, не стреляйте братва

Вас любят, вас всех дома ждут

Положите на землю стволы

Чтоб потом у могильной плиты

Не пришлось свои слёзы скрывать

И дрожащей рукой класть цветы

Берегите себя пацаны, возвращайтесь к любимым домой

Не желает мать ваших детей в двадцать пять оставаться вдовой

Я буду молиться за всех, и просить для вас светлые дни

На сильной груди вашей крест и молитва «спаси, сохрани»

Чёрный мрамор обелиском стоит

Улыбки застыли, глаза холодный целуют твой лик

На мрамор упала слеза

Ворон карчит над головой и птицы здесь не поют

В моём сердце ты вечно живой

Убили тебя, но любовь не убьют

Je staat koud alsof je leeft, glimlachend vanaf een zwarte marmeren plaat

Mijn gebeden zijn niet opgeslagen voor het pictogram in het licht van de straal

Je leven ging op dat moment uit en mijn geluk is als een kaars

Niet schieten, niet schieten bro

Je bent geliefd, iedereen wacht thuis op je

Zet de stammen op de grond

Zodat later bij de grafsteen

Ik hoefde mijn tranen niet te verbergen

En bloemen leggen met een bevende hand

Pas goed op jezelf jongens, kom terug naar het huis van je dierbaren

De moeder van je kinderen wil op haar vijfentwintigste geen weduwe zijn

Ik zal voor iedereen bidden en om heldere dagen voor jullie vragen

Op je sterke borst staat een kruis en een gebed "red, red"

Zwart marmer staat als obelisk

Glimlachen zijn bevroren, koude ogen kussen je gezicht

Er viel een traan op het marmer

De raaf kwaakt boven je hoofd en de vogels zingen hier niet

In mijn hart leef je voor altijd

Ze hebben je vermoord, maar liefde zal je niet doden